Stanisław Pytel


Stanisław Władysław Pytel to postać, która zapisała się na kartach historii sportu, a jego osiągnięcia są dowodem na jego ogromny wkład w rozwój dyscyplin olimpijskich.

Urodził się 9 czerwca 1956 roku w Krakowie i od samego początku swojego życia łączył pasję do sportu z nauczaniem i trenowaniem innych.

Jako trener pięcioboju nowoczesnego, Pytel odniósł znaczące sukcesy, szczególnie w latach 80., kiedy to prowadził kobiecą reprezentację Polski do wielu triumfów na arenie międzynarodowej.

Jego umiejętności trenerskie oraz determinacja miały kluczowe znaczenie dla sukcesów, które znały nie tylko krajowe, ale i światowe podium.

Życiorys

Stanisław Pytel rozpoczął swoją edukację w 1975 roku, kiedy to ukończył Liceum im. Ludowego Wojska Polskiego w Warszawie. Następnie w 1981 roku, z powodzeniem zakończył studia na Politechnice Warszawskiej, a dwa lata później dopełnił swojej wiedzy, zdobywając tytuł trenera w Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach. Po zakończeniu studiów, rozpoczął pracę jako trener – początkowo w dyscyplinie szermierki, a z czasem skupił się na pięcioboju nowoczesnym, przystępując do zespołu w CWKS Legia Warszawa.

Przez lata 1982–1989 pełnił funkcję opiekuna trenerskiego reprezentacji Polski kobiet, gdzie współpracował z Józefem Rutkowskim aż do 1985 roku. W trakcie jego kadencji, zawodniczki osiągnęły liczne sukcesy, w tym zdobycie dwóch indywidualnych mistrzostw świata – Barbara Kotowska w 1985 roku oraz Dorota Idzi w 1988 roku. Oprócz tego, jego drużyna zdobyła trzy tytuły mistrza świata w latach: 1985, 1988 i 1989. Ważnym momentem w ich karierze okazało się również indywidualne wicemistrzostwo zdobyte przez Kotowską w 1987 roku, a także drużynowe wicemistrzostwo w 1984 roku oraz medal w postaci brązowego krążka MŚ, który wywalczyła Anna Bajan w 1985 roku.

W 1989 roku na mistrzostwach Europy, Pytel poprowadził swoje zawodniczki do trzech złotych medali – w konkurencji indywidualnej zwyciężyła Dorota Idzi, a drużynowo oraz w sztafecie również osiągnęły triumf. Te sukcesy przyczyniły się do przyznania mu tytułu trenera roku przez „Przegląd Sportowy”.

W kolejnych latach, tj. w latach 1990–1996, został trenerem kobiecej reprezentacji Włoch, gdzie także odnosił wielkie sukcesy, w tym drużynowe mistrzostwo świata w 1994 roku oraz wicemistrzostwo sztafetowe w 1991, 1995 i 1996 roku. Jego podopieczna, Christina Minelli, zdobyła indywidualnie brązowy medal na mistrzostwach w 1991 roku. Potem, w latach 1997–1998, prowadził kobiecą reprezentację Portugalii, a następnie wrócił do Włoch w latach 1999–2000, zdobywając kolejne medale, w tym wicemistrzostwo świata w sztafecie w 1999 roku i brązowe medale drużynowo w latach 1999 i 2000.

W 2001 roku Stanisław Pytel otrzymał stanowisko głównego trenera oraz dyrektora sportowego w polskiej kadrze pięcioboju nowoczesnego dla kobiet i mężczyzn. Jego zawodnicy również tu odnotować znaczące osiągnięcia, w tym mistrzostwo świata zdobyte przez Martę Dziadurę w 2006 roku oraz wicemistrzostwo indywidualne Pauliny Boenisz w 2001 roku, co należy podkreślić. Jego kadeci zdobyli również mistrzostwa świata w sztafecie kobiet w 2004 i 2006 roku oraz drużynowe mistrzostwo świata w 2008 roku. Dodatkowo, mistrzostwo świata w sztafecie mieszanej udało się zdobyć w 2010 roku. Dalsze sukcesy obejmowały brązowe medale zarówno w drużynie, jak i indywidualnie w latach 2001-2009. Od 2013 roku Stanisław Pytel skoncentrował się wyłącznie na prowadzeniu kadry kobiecej.

Za swoje osiągnięcia sportowe został uhonorowany dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi, co stanowi wyraz uznania jego wkładu w rozwój polskiego pięcioboju. Co więcej, warto dodać, iż jego żoną jest była pięcioboistka, Magdalena Jedlewska.

Przypisy

  1. Odznaczenia państwowe dla Olimpijczyków. prezydent.pl. [dostęp 06.10.2016 r.]

Oceń: Stanisław Pytel

Średnia ocena:4.47 Liczba ocen:21