Janusz Nawrocki, ur. 8 lipca 1961 roku w Krakowie, jest to znana postać w polskim futbolu, a jego osiągnięcia jako piłkarza oraz trenera są niezwykle inspirujące. Odznaczał się on umiejętnościami w roli obrońcy, co potwierdza jego występ w reprezentacji Polski.
W trakcie swojej kariery klubowej, Nawrocki grał w europejskich ekstraklasach, zdobywając doświadczenie w takich drużynach jak Wisła Kraków, GKS Katowice, niemieckim VfB Mödling, Sokołach Tychy oraz Ruch Chorzów. W I lidze polskiej, jego dorobek to 349 rozegranych spotkań, w których strzelił 14 bramek, co podkreśla jego pozytywny wkład w rozwój polskiego futbolu.
Po zakończeniu aktywnej kariery piłkarskiej, Janusz Nawrocki nie zniknął z boisk. Jako trener kontynuował swoje zaangażowanie w piłkę nożną, przyczyniając się do kształtowania młodych zawodników w amatorskich klasach. Jego pasja do sportu oraz umiejętność przekazywania wiedzy młodszym pokoleniom to cechy, które zasługują na szczególne uznanie.
Kariera klubowa
Wisła Kraków (1979-1986)
Janusz Nawrocki swoją karierę piłkarską zainaugurował w drużynie krakowskiej Wisły, znanej jako „Biała Gwiazda”. W tamtym czasie klub uczestniczył w rozgrywkach na najwyższym poziomie, czyli w I lidze. W sezonie 1980/1981 Nawrocki zaliczył sześć występów, jednak nie zdobył żadnej bramki. W sezonie następnym, 1981/1982, rozegrał już 23 mecze, z których tylko raz udało mu się umieścić piłkę w siatce przeciwnika. W kolejnych rozgrywkach, 1982/1983, był obecny na boisku przez 26 spotkań, a jego dorobek bramkowy wzrósł o kolejną zdobycz. W sezonie 1984/1985 brał udział w 25 meczach, zdobywając jedną bramkę. Niestety w 1985 roku drużyna nie zdołała utrzymać się w lidze, co skutkowało spadkiem do II ligi. Po tym niepowodzeniu Nawrocki zakończył współpracę z klubem w 1986 roku, decydując się na transfer do Katowic.
GKS Katowice (1986-1992)
W GKS Katowice spędził ponad cztery lata, grając przez ten okres w I lidze. W sezonie 1986/1987 Nawrocki wystąpił w niemal wszystkich meczach, zdobywając jedną bramkę. W sezonie 1987/1988 jego osiągnięcia były jeszcze lepsze, kiedy zagrał w 28 spotkaniach i uzyskał trzy gole. Rok później dorobek bramkowy nie zmienił się, bowiem znów zdobył trzy bramki, uczestnicząc w 22 meczach. Sezon 1989/1990 przyniósł jednak niewielki spadek formy, Nawrocki bowiem zagrał 28 razy, ale także zanotował trzy gole. W 1991 roku z zespołem wywalczył puchar krajowy, a w kolejnym roku sięgnął po puchar super. Od tej pory stał się nie tylko kluczowym zawodnikiem, ale również legendą klubu, żegnając się z nim po zdobyciu superpucharu.
VfB Mödling (1991-1995)
W 1991 roku Janusz Nawrocki postanowił przenieść się do Austrii, gdzie grał w zespole VfB Mödling, również grającym w I lidze. W pierwszym sezonie strzelił jedną bramkę, a w drugim również, przez co przyczynił się do osiągnięć drużyny. W kolejnych latach nie potrafił jednak powtórzyć tych rezultatów, bowiem w sezonach 1993/1994 oraz 1994/1995, biorąc udział odpowiednio w 28 i 32 meczach, nie zdołał zdobyć ani jednej bramki. W 1995 roku postanowił wrócić do kraju.
Sokół Tychy (1995-1997)
Nawrocki zadebiutował w Tychach w meczu przegranym 5:0 z Widzewem Łódź. W sezonie 1995/1996 rozegrał 31 meczów, z czego 29 razy wystąpił w podstawowym składzie, jednak bramki mu się nie udało zdobyć. W kolejnym sezonie jego statystyki się nie poprawiły, bowiem rozegrał 25 spotkań, także nie wpisując się na listę strzelców, a zaledwie raz nie grał pełnego meczu. Pożegnalne spotkanie miało miejsce 19 kwietnia 1997 roku, kiedy zespół poniósł porażkę 6:0 z Górnikiem Zabrze.
Ruch Chorzów (1997-1998)
Karierę w Ruchu Chorzów Nawrocki rozpoczął od debiutu w wygranym meczu przeciwko Rakowowi Częstochowa, gdzie jego zespół wygrał 2-0. W swoim pierwszym sezonie w tym klubie wystąpił w ośmiu meczach. W sezonie 1997/1998 zagrał już w 30 spotkaniach, będąc kluczowym elementem drużyny, a także 23 razy znajdując się w wyjściowej jedenastce. Na swoim koncie uzyskał dwie żółte kartki, a następny sezon przyniósł mu 14 występów oraz trzy kartki za faule. Ruch rozstawał się z Nawrockim w meczu, który zakończył się bezbramkowo z Polonią Warszawa.
Tułaczka po klubach niższych klas
Po zakończeniu kariery w Ruchu, Janusz Nawrocki rozpoczął wędrówkę po niższych ligach. W jego karierze znalazły się takie kluby jak: Grunwald Ruda Śląska, Unia Jaroszowiec, Tempo Rzeszotary, Niegoszowianka Niegoszowice, Wróblowianka Wróblowice (gdzie pełnił również funkcję trenera), Lotnik Kryspinów oraz ponownie Tempo Rzeszotary w A-klasie. Obecnie pełni rolę trenera w Węgrzcance Węgrzce Wielkie, grającej w A klasie Wieliczka.
Kariera reprezentacyjna
Janusz Nawrocki, w okresie od 1989 do 1991 roku, reprezentował Polskę w 23 meczach, nie zdobywając jednak żadnej bramki. Był ważnym elementem polskiej drużyny narodowej w tym czasie.
Lp. | Data | Miejsce | Przeciwnik | Rezultat | Typ rozgrywek | Czas gry | Notatki |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 23 sierpnia 1989 | Lubin | ZSRR | 1-1 | towarzyski | 90′ | – |
2 | 5 września 1989 | Warszawa | Grecja | 3-0 | towarzyski | do 36′ | – |
3 | 11 października 1989 | Chorzów | Anglia | 0-0 | elim. MŚ 1990 | 90′ | – |
4 | 25 października 1989 | Chorzów | Szwecja | 0-2 | elim. MŚ 1990 | do 80′ | – |
5 | 2 lutego 1990 | Teheran | Iran | 2-0 | towarzyski | 90′ | – |
6 | 4 lutego 1990 | Teheran | Iran | 1-0 | towarzyski | do 80′ | – |
7 | 11 lutego 1990 | Kair | Kuwejt | 1-1 | towarzyski | 90′ | – |
8 | 4 maja 1990 | Chicago | Kolumbia | 1-2 | towarzyski | 90′ | – |
9 | 6 maja 1990 | Chicago | Kostaryka | 2-0 | towarzyski | do 45′ | – |
10 | 9 maja 1990 | Hershey | Stany Zjednoczone | 1-3 | towarzyski | od 73′ | – |
11 | 19 maja 1990 | Glasgow | Szkocja | 1-1 | towarzyski | do 69′ | – |
12 | 21 maja 1990 | Marsylia | Zjednoczone Emiraty Arabskie | 4-0 | towarzyski | od 65′ | – |
13 | 15 sierpnia 1990 | Paryż | Francja | 0-0 | towarzyski | od 77′ | – |
14 | 10 października 1990 | Warszawa | Stany Zjednoczone | 2-3 | towarzyski | od 46′ | – |
15 | 17 października 1990 | Londyn | Anglia | 0-2 | elim. Euro 1992 | 90′ | – |
16 | 14 listopada 1990 | Stambuł | Turcja | 1-0 | elim. Euro 1992 | 90′ | – |
17 | 19 grudnia 1990 | Wolos | Grecja | 2-1 | towarzyski | 90′ | – |
18 | 5 lutego 1991 | Belfast | Irlandia Północna | 1-3 | towarzyski | 90′ | – |
19 | 13 marca 1991 | Warszawa | Finlandia | 1-1 | towarzyski | do 20′ | – |
20 | 29 maja 1991 | Radom | Walia | 0-0 | towarzyski | 90′ | – |
21 | 21 sierpnia 1991 | Gdynia | Szwecja | 2-0 | towarzyski | 90′ | kpt. |
22 | 11 września 1991 | Eindhoven | Holandia | 1-1 | towarzyski | 90′ | – |
23 | 16 października 1991 | Poznań | Irlandia | 3-3 | elim. Euro 1992 | do 78′ | – |
W poniższej tabeli przedstawione są szczegóły występów Nawrockiego w reprezentacji, które ukazują zarówno daty, miejsca rozgrywek, jak i przeciwników, z którymi przyszło mu się zmierzyć.
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Antoni Malczyk | Józef Gołąb (piłkarz) | Łukasz Czapla | Maryla Freiwald | Władysław Łach | Piotr Ilnicki | Leszek Lipka (piłkarz) | Aleksandra Michalik | Piotr Skrobowski | Tadeusz Kubik | Fryderyk Monica | Janusz Siekański | Kazimierz Kaczor (piłkarz) | Sylwia Pycia | Aleksandra Stach | Eryk Kałuziński | Emil Skrynkowicz | Tadeusz Parpan | Zygmunt Chruściński | Alicja GrabkaOceń: Janusz Nawrocki