Tadeusz Parpan


Tadeusz Piotr Parpan, urodzony 16 listopada 1919 roku w Krakowie, to postać, która na trwałe wpisała się w historię polskiego futbolu. Zmarł 21 kwietnia 1990 roku w tym samym mieście, gdzie przez wiele lat związany był ze sportem na najwyższym poziomie. Jako środkowy pomocnik, Parpan zdobył uznanie jako 20-krotny reprezentant Polski, występując na boiskach międzynarodowych w latach 1947–1950.

W swojej karierze sportowej grał dla kilku klubów, w tym dla Łagiewianki Kraków oraz Cracovii, a także Garbarni Kraków, gdzie pozostawił po sobie znaczący ślad. W 1948 roku zdobył mistrzostwo Polski z drużyną Cracovii, co było jednym z najmocniejszych akcentów jego kariery. Po zakończeniu aktywnej gry, w latach 60. pełnił rolę kierownika sekcji piłki nożnej, kontynuując swoją pasję do futbolu i wspierając rozwój młodych zawodników.

Życiorys

Tadeusz Parpan urodził się 16 listopada 1919 roku w Krakowie, w rodzinie, której korzenie związane były z piłką nożną. Jego dom rodzinny znajdował się w Łagiewnikach, gdzie ojciec Piotr odegrał kluczową rolę w zakładaniu Klubu Sportowego Łagiewianka. Tam też Tadeusz i jego brat Leopold spędzali czas, grając w piłkę na malowniczych łąkach.

W trudnych czasach okupacji hitlerowskiej, Łagiewniki stały się miejscem, gdzie przetrwała miłość do futbolu. W 1943 roku K.S. Łagiewianka zorganizowała na swoim boisku turniej z okazji 15-lecia istnienia klubu. W wydarzeniu tym wzięły udział znane drużyny, takie jak Cracovia, Garbarnia i Wisła. Mimo przegranych meczów z wynikami 0:3 oraz 0:2, piłkarze Łagiewianki, w tym Tadeusz i Leopold, udowodni odpowiedzialność na boisku, pokazując swoje umiejętności.

Wśród obserwatorów tych potyczek byli znamienici ludzie, jak Józef Kałuża, trener Ignacy Książek oraz działacz Józef Wilk. W niedługim czasie, dzięki swojemu talentowi, Tadeusz wstąpił do Cracovii, podczas gdy Leopold grał dla Garbarni. Przygoda Tadeusza w piłce nożnej nabrała rozpędu, gdy dołączył do drużyny, która zdobyła szczyty polskiego futbolu lat 40.

Na boisku Tadeusz Parpan pełnił rolę środkowego pomocnika, a jego współgracze to m.in. bracia Edward oraz Marian Jabłońscy, Eugeniusz i Stanisław Różankowscy oraz Władysław Gędłek. W 1948 roku zespół pod jego skrzydłami wywalczył tytuł mistrza Polski, powtarzając sukces następnego roku, zdobywając wicemistrzostwo.

Tadeusz miał również zaszczyt nosić koszulkę reprezentacyjną, broniąc barw narodowych w latach 1947-1950, w trakcie dwudziestu meczów, zdobywając przy tym jednego gola. Warto zaznaczyć, że w tamtym czasie liczba spotkań w reprezentacji była znacznie mniejsza niż obecnie. Wkrótce po swoich pierwszych występach dostał opaskę kapitańską, co było dowodem uznania dla jego pozycji na boisku. Po wojnie Cracovia była drużyną z renomą, co zaowocowało międzynarodowymi kontaktami z zespołami z Europy, jak Slavia Praga, IFK Norrköping czy Partizan Belgrad.

Mimo że Tadeusza powołano na mecz Europa – Wielka Brytania, nie wystąpił w nim z powodów politycznych. Mierzący 186 cm i ważący ponad 80 kg, Tadeusz wyróżniał się nie tylko ciałem, ale także umiejętnościami w grze na boisku. Kibice mówili, że tak doskonale sprzątał przedpole bramki Cracovii, że bramkarze mogli pozwolić sobie na odpoczynek.

Do końca swojej kariery w Cracovii, Tadeusz rozegrał 229 meczów, a w 1951 roku zakończył swoje występy w Garbarni, gdzie ponownie zagrał wspólnie z bratem. Poza sportem, z wykształcenia był inżynierem i pracował na Politechnice Krakowskiej. Jego związek z Cracovią przetrwał długo, a w latach 60. pełnił funkcję kierownika sekcji piłki nożnej.

Tadeusz Parpan zmarł 21 kwietnia 1990 roku w Krakowie, a jego ostatnią siedzibą stał się cmentarz Rakowicki w Krakowie (pas 33a-płn.-13).

Przypisy

  1. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Tadeusz Parpan. rakowice.eu. [dostęp 22.08.2018 r.]

Oceń: Tadeusz Parpan

Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:24