Alfred Kałuziński

---

Życiorys

Kariera klubowa

W trakcie edukacji w szkole podstawowej Alfred Kałuziński rozpoczął swoją przygodę z siatkówką, jednak od 1966 roku poświęcił się piłce ręcznej, trenując w klubie Hutnik Kraków. W latach 1971–1973, pełniąc służbę wojskową, występował w Wawelu Kraków, a po jej zakończeniu powrócił do Hutnika, z którym odniósł ogromne sukcesy.

W roku 1977 awansował z Hutnikiem do I ligi, a już w 1978 roku zdobył wicemistrzostwo Polski. W kolejnych latach odnosił wspaniałe osiągnięcia, zdobywając w 1979, 1980 i 1981 roku tytuł mistrza Polski oraz Puchar Polski w 1978. Został również najlepszym strzelcem ligi w 1979, zdobywając 283 bramki. Po kilku latach uzyskał szansę na grę za granicą, wyjeżdżając w 1982 roku do Niemiec, gdzie jego kariera kontynuowała się w zespole TuSpo Norymberga, w którym grał do 1984 roku. W 1983 roku osiągnął sukces, zdobywając tytuł króla strzelców niemieckiej II ligi, uzyskując imponującą liczbę 142 bramek.

W późniejszych latach, od 1984 do 1985, reprezentował barwy TSV Ansbach, a od 1985 do 1991 był zawodnikiem HaSpo Bayreuth, gdzie kontynuował swoją bogatą karierę sportową.

Kariera reprezentacyjna

Początkowo nie znalazł się w składzie juniorskim ani młodzieżowym reprezentacji Polski. Debiut w seniorskiej kadrze miał miejsce 5 sierpnia 1973 roku w towarzyskim meczu z Bułgarią, jednak nie otrzymał powołania na eliminacje do mistrzostw świata w 1974 roku. Mimo to, znalazł się w składzie na te mistrzostwa, gdzie z drużyną zajął 4. miejsce, występując w pięciu spotkaniach, choć nie zdobył bramki. W 1974 roku zagrał także w zawodach Pucharu Świata, kończąc rywalizację na 2. miejscu, zdobywając szesnaście goli w czterech meczach.

Uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 roku, gdzie pomógł drużynie zdobyć brązowy medal, zdobywając w tym turnieju 22 bramki. W latach 1978 i 1979 zagrał na mistrzostwach świata i w Pucharze Świata, gdzie zespół również osiągnął wysokie lokaty. Choć w 1980 roku w igrzyskach olimpijskich w Moskwie zespół zdobył jedynie 7. miejsce, Kałuziński zdobył 20 bramek w siedmiu meczach. W 1981 roku zwyciężył w mistrzostwach świata grupy B, zdobywając 18 bramek, a swój ostatni sukces osiągnął w 1982 roku, zdobywając brązowy medal świata, kończąc tym samym karierę w reprezentacji. Łącznie zagrał w 201 meczach, zdobywając 633 bramki, co plasuje go w czołówce strzelców.

Warto również wspomnieć, że zdobył brązowy medal Mistrzostw Armii Zaprzyjaźnionych w latach 1973 i 1976, co świadczy o jego wszechstronnym talencie.

Życie prywatne

Alfred Kałuziński ukończył zespół szkół zawodowych na Osiedlu Uroczym w Krakowie, zdobywając zawód kierowcy-mechanika. W jego rodzinie tradycja sportowa trwała, ponieważ jego syn, Eryk Kałuziński, również odnosi sukcesy jako piłkarz ręczny. Alfred miał również córkę Anetę. Niezwykle smutnym wydarzeniem było jego niespodziewane odejście spowodowane problemami z sercem, co wstrząsnęło jego bliskimi oraz fanami.

Odznaczenia

W uznaniu swoich osiągnięć sportowych, w 1975 roku Kałuziński otrzymał tytuł Mistrza Sportu, a w latach 1976 oraz 1982 brązowy Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”. Jego talent i zaangażowanie zauważono również w 1993 roku, kiedy to zdobył Diamentową Odznakę ZPRP. Alfred miał zaszczyt reprezentować światową kadrę trzykrotnie, w tym przeciwko ZSRR w 1978 oraz dwukrotnie w 1980 roku, co dodatkowo podkreśla wartość jego kariery sportowej. W plebiscycie miesięcznika „Sport” w latach 1945-1985 został uznany najlepszym gracz na pozycji lewego rozgrywającego, obok Daniela Waszkiewicza. W 2008 roku został uhonorowany, znajdując się w gronie najlepszej „siódemki” 90-lecia polskiej piłki ręcznej. Dla upamiętnienia jego kariery, od 1998 roku w Krakowie odbywa się memoriał poświęcony jego osobie.

---

Oceń: Alfred Kałuziński

---