Artur Walter

---

Życiorys

Walter, po wybuchu II wojny światowej, znalazł się na Węgrzech, gdzie zamierzał ukończyć szkolenie trenerskie oraz prowadzić lokalne drużyny piłkarskie. Jako podchorąży brał udział w kampanii wrześniowej, w trakcie której został ranny i trafił do szpitala w Peczu. Po wyjściu ze szpitala zajął się trenowaniem miejscowej drużyny Pecsi DVAC, a także akademickiego mistrza Węgier, PEAC, rumuńskiego KAC Cluj oraz Kecskeméti. W latach 1947–1948 stał na czele Wisły Kraków, z którą zdobył wicemistrzostwo Polski w sezonach 1947 oraz 1948. Po sześciu kolejkach sezonu 1948 został zastąpiony przez Josefa Kuchynkę, ponieważ władze nie zdecydowały się na przedłużenie z nim umowy.

Walter zyskał uznanie za styl, w jakim grał zespół, jednakże przygotowanie kondycyjne zespołu było kwestią problematyczną, co wpłynęło na wyniki i częste kontuzje w drużynie. W sierpniu 1948 objął stanowisko trenera Zygmunta Jesionkę w Tarnovii Tarnów, prowadząc zespół do jedenastej pozycji w lidze, co skutkowało spadkiem do II ligi. Następnie w sezonie 1950 przez pięć miesięcy kierował Lechem Poznań. Po tym okresie został zastąpiony przez duet Antoniego Böttchera i Franciszka Bródki, a Lech zakończył sezon na trzecim miejscu w tabeli.

W sezonie 1953 Walter osiągnął wicemistrzostwo Polski z Wawelem Kraków, jednak po zakończeniu rozgrywek zespół został wycofany z I ligi na mocy decyzji Ministra Obrony Narodowej, który stwierdził, że prawo do reprezentowania wojskowych klubów w lidze ma jedynie Legia Warszawa. W 1956 Walter prowadził Garbarnię Kraków, zajmując z nią dwunaste miejsce, co również zakończyło się spadkiem do II ligi. W 1958 roku pełnił rolę konsultanta w Zagłębiu Sosnowiec.

W okresie międzywojennym Walter próbował swoich sił jako dziennikarz, współpracując z gazetą Pięć Groszy. Ponadto był również komentatorem w Głosie Sportowca, co świadczy o jego zaangażowaniu w sport nie tylko jako trener, ale i jako osoba związana z mediami.

---

Oceń: Artur Walter

---