Eugeniusz Stanisław Lewacki, urodzony 24 stycznia 1926 roku w Krakowie, to postać niezwykle istotna dla polskiego sportu, szczególnie w dziedzinie hokeja na lodzie. Jako hokeista, Lewacki zyskał nie tylko uznanie w kraju, ale również na międzynarodowych arenach. Był dwukrotnym olimpijczykiem, co świadczy o jego wyjątkowych umiejętnościach i determinacji w dążeniu do sportowych osiągnięć.
Jego kariera nie ograniczała się tylko do występów na lodowisku, ale obejmowała także rolę trenera, gdzie mógł dzielić się swoimi doświadczeniami i wiedzą z młodszymi pokoleniami sportowców. Osiągnięcia Eugeniusza Lewackiego są inspiracją dla wielu, a jego wkład w rozwój hokeja w Polsce jest nie do przecenienia.
Życiorys
Eugeniusz Lewacki, drugie dziecko Adama oraz Karoliny z domu Ptak, dorastał w artystycznej atmosferze, wynikającej z zawodu jego ojca, który był malarzem. Rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania, aż w końcu osiedliła się w malowniczej Krynicy. To tam młody Eugeniusz zainteresował się hokejem, śledząc z zapartym tchem zawody mistrzostw świata w hokeju na lodzie w 1931 roku.
W okresie swojej młodości wykazywał się wyjątkową wszechstronnością – był utalentowanym narciarzem (zarówno w zjeździe, jak i w skokach), a także aktywnie uczestniczył w rozgrywkach piłki nożnej, siatkowej i hokejowej, reprezentując drużynę KTH Krynica. Podczas II wojny światowej Lewacki pracował w lokalnej piekarni, jednak po jej zakończeniu powrócił do hokeja, gdzie stał się ważnym członkiem drużyn KTH oraz reprezentacji, grając obok takich zawodników jak Csorich oraz Jeżak.
W trakcie swojej kariery brał udział w zimowych igrzyskach olimpijskich, uczestnicząc w zawodach w St. Moritz w 1948 roku oraz w Oslo w 1952 roku. Ponadto, reprezentował Polskę na mistrzostwach świata w RFN w 1955 roku, a także zdobył brązowy medal akademickich mistrzostw świata w 1956 roku. W KTH brał udział w rozgrywkach w latach 1947-1953 oraz 1956-1957, zdobywając mistrzostwo Polski w 1950 roku oraz trzykrotnie wicemistrzostwo w latach 1949, 1951 i 1953.
Lewacki dodał również swoją cegiełkę w Gwardii Bydgoszcz, gdzie grał w latach 1954-1955, zdobywając dwukrotnie wicemistrzostwo Polski. Podczas swojej kariery reprezentacyjnej zdobył 26 bramek w 47 spotkaniach. Jego talent i determinacja sprawiły, że koledzy z drużyny oraz dziennikarze przyznali mu tytuł „Króla dobitek”.
Po zakończeniu kariery sportowej, Eugeniusz Lewacki zajął się trenerstwem oraz pracą jako taksówkarz w Krynicy, gdzie jeździł z numerem bocznym 1. Był żonaty z Genowefą z domu Baran i miał dwoje dzieci: Marka (ur. 1950) oraz Urszulę (ur. 1952).
W 2004 roku, za swoje osiągnięcia i wkład w sport, został uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
- M.P. z 2004 r. nr 36, poz. 635 – poz. 43
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Marek Sukiennik | Krzysztof Komornicki (kierowca) | Edward Jabłoński (piłkarz) | Elżbieta Międzik | Anna Trener-Wierciak | Blanka Isielonis | Marek Holocher | Marcin Urbaś | Piotr Woźnicki (trener) | Norbert Wojtuszek | Władysław Gędłek | Henryk Reyman | Michał Pazdan | Wojciech Gorgoń | Dariusz Kuć | Joanna Michalik | Krzysztof Popczyński | Andrzej Garlej | Hanna Zięba | Leon DąbrowieckiOceń: Eugeniusz Lewacki