Krzysztof Komornicki (kierowca)

---

Biografia

W 1959 roku Krzysztof Komornicki rozpoczął swoją rywalizację w Rajdowych Samochodowych Mistrzostwach Polski (RSMP), korzystając z samochodu Simca Aronde. Jego umiejętności za kierownicą zaowocowały zwycięstwami w dwóch rajdach swojego sezonu – Rajdzie Zimowym oraz Rajdzie Polski. W Rajdzie Wisły zajął drugie miejsce, przegrywając jedynie z Sobiesławem Zasadą. Te osiągnięcia pozwoliły mu zdobyć pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej klasy V.

W roku 1961 pełnił rolę pilota dla Grzegorza Timoszka, a ich załoga zdobyła wicemistrzostwo Polski w klasyfikacji generalnej. Komornicki powrócił do startów jako kierowca w 1962 roku, rywalizując w DKW Junior, Morris Mini Cooper oraz BMW 700. Z pomocą pilota Ksawerego Franka, odniósł zwycięstwo w Rajdzie Wisły oraz zajął drugą lokatę w klasyfikacji klasy I.

Jego debiut w Polskiej Formule 3 miał miejsce w 1964 roku, gdzie zajął dziewiąte miejsce w klasyfikacji końcowej, rywalizując samochodem Rakiem. Dodatkowo, ten rok spędził na pilotażu Stanisława Stolarskiego oraz Franciszka Postawki, a w 1965 roku ponownie był pilotem Stolarskiego. Rok 1965 przyniósł mu lepsze wyniki w Formule 3, gdzie osiągnął trzecie miejsce w Łańcucie i zakończył sezon na szóstej pozycji.

W sezonie 1966 Krzysztof był pilotem Lecha Jaworowicza, a w 1967 roku ścigał się za kierownicą BMW 1600, gdzie jego załoga zajęła trzecie miejsce w Rajdzie Polski oraz dziewiąte w klasyfikacji sezonowej. Na rok 1968 Komornicki przesiadł się do Renault 8 Gordini, z którym we współpracy z Zygmuntem Wiśniowskim wygrał Rajd Polski, kończąc sezon na drugiej pozycji w klasie 4 oraz trzeciej w klasyfikacji ogólnej.

Rok 1969 to triumf w Rajdzie 1001 Jezior dzięki Renault Alpine A110, a w 1970 roku zajął drugie miejsce w klasie 4. W tym czasie uczestniczył w kilku międzynarodowych rajdach, takich jak Rajd Hiszpanii, Rajd Semperit czy Rajd Pneumant, zdobywając również pierwsze miejsca w Rajdzie Mazurskim oraz Rajdzie Wisły.

Począwszy od 1971 roku, Komornicki ścigał się Polskim Fiatem 125p 1500 z pilotem Błażejem Krupą. Sezon zakończyli na piątej lokacie w klasyfikacji, a następny rok przyniósł już trzecie miejsce, a także zwycięstwo w Rajdzie Kormoran. W 1973 roku zajął siódme miejsce w bułgarskim Rajdzie Złote Piaski, będąc eliminacją Pucharu Pokoju i Przyjaźni.

Od 1974 roku Komornicki używał Polskiego Fiata 1600 Monte Carlo. W tym pojeździe zajął piąte miejsce w Rajdzie Polski, a w 1975 roku uplasował się na szóstym miejscu. Jego ostatni sezon rajdowy to 1977 rok, kiedy ścigał się Oplem Kadettem GT/E, zdobywając pierwsze miejsce w Rajdzie Barbórka.

W latach 1979–1980 brał udział w Wyścigowych Samochodowych Mistrzostwach Polski (WSMP). W 1979 roku rywalizował w klasie 4, osiągając zwycięstwo w wyścigu w Kielcach. W kolejnym roku, w klasie 6, zdobył dwa triumfy w Poznaniu oraz jeden w Kielcach, jednak te sukcesy nie wystarczyły do zdobycia tytułu Mistrza Polski, który przypadł Maciejowi Bogusławskiemu.

Po zakończeniu kariery sportowej, Komornicki zajął się działalnością dealerską marki Opel, a w 1989 roku objął stanowisko prezesa spółki Automarket, odpowiedzialnej za import samochodów tej marki. Jego życie nie było wolne od kontrowersji, gdyż uczestniczył w aferze FOZZ, co zakończyło się dla niego wyrokiem sądowym i karą pozbawienia wolności oraz grzywną w wysokości 320 tysięcy złotych.

Warto dodać, że jego syn, Łukasz, również kontynuował tradycję rajdową, biorąc udział w Rajdzie Dakar.

Wyniki w Polskiej Formule 3

Wyniki Krzysztofa Komornickiego w Polskiej Formule 3 są interesującym aspektem jego kariery wyścigowej. Jego osiągnięcia w tej serii wyścigowej mogą wiele powiedzieć o jego umiejętnościach jako kierowcy.

Objaśnienia oznaczeń w tabelach wyników Otwórz szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Mistrz lub zwycięzca
Srebrny	Drugie miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	Trzecie miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończenie, punktacja (w klasyfikacji generalnej, jeśli zdobył przynajmniej jeden punkt w trakcie sezonu, z wyjątkiem trzech powyższych)
Niebieski	Ukończenie, brak punktów (w klasyfikacji generalnej, jeśli nie zdobył przynajmniej jednego punktu w trakcie sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, jeśli nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie uczestniczył w treningach (NT/DNP)
	Nie zgłoszony (–)
Wyróżnienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie w wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego wynik został uznany z powodu przejechania ponad 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w toku
_	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Systemy punktacji w Formule 1

Oto skrócony przegląd jego wyników w wyścigach. W tabeli znajdziesz szczegółowe informacje na temat jego startów, a także osiągnięć z poszczególnych lat, które mogą dostarczyć cennych informacji o jego postępach na torze.

Rok	Zespół	Samochód	Silnik	Wyniki eliminacji				Punkty	Pozycja
1964	_	_	_	_	_	_	_	8	9
	Automobilklub Warszawski	Rak 64	Wartburg	4	–	–	6
1965	_	_	_	_	_	_	_	6	6
	Automobilklub Warszawski	Rak 64	Wartburg	NU	NU	2	_

---

Oceń: Krzysztof Komornicki (kierowca)

---