Jan Łazarski, urodzony 26 października 1892 roku w Krakowie, to postać, która zapisała się w historii polskiego kolarstwa torowego. Jego życie zakończyło się 11 sierpnia 1968 roku, również w rodzinnym Krakowie.
Nie tylko jako kolarz, ale także jako działacz i trener, Łazarski miał znaczący wpływ na rozwój sportu w Polsce po zakończeniu swojej kariery. Jego osiągnięcia w kolarstwie torowym pozostają inspiracją dla kolejnych pokoleń sportowców.
Życiorys
Jan Łazarski był wszechstronnie uzdolnionym kolarzem, który początkowo unikał wyspecjalizowania się w konkretnej dyscyplinie, startując w różnych zawodach kolarskich. Reprezentował Krakowski Klub Cyklistów i Motorzystów oraz słynny klub Cracovia. W 1924 roku miał zaszczyt reprezentować Polskę na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu, gdzie zdobył srebrny medal w konkurencji 4000 m drużynowo, występując w towarzystwie tak wybitnych sportowców jak Józef Lange, Tomasz Stankiewicz oraz Franciszek Szymczyk. Dodatkowo reprezentował Polskę w konkurencji 1000 m ze startu lotnego, gdzie niestety odpadł po repasażach, a także brał udział w wyścigu na 50 km, którego nie ukończył.
W 1926 roku wywalczył tytuł mistrza Polski w kolarstwie torowym, co stanowiło istotny punkt w jego karierze. Jednakże droga do sukcesów nie była prosta. W 1919 roku doznał poważnego urazu — przypadkowego postrzału rewolwerowego w lewe kolano, co groziło zakończeniem jego kariery sportowej. Dzięki intensywnym treningom udało mu się przezwyciężyć to tragiczne zdarzenie, chociaż kulka pozostała w jego kolanie do końca życia, co niewątpliwie było dużym obciążeniem.
Jan Łazarski znalazł swoje finalne miejsce spoczynku na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, gdzie upamiętniają go nie tylko bliscy, ale i wszyscy, którzy cenią jego osiągnięcia w polskim kolarstwie.
Przypisy
- Karolina Grodziska Zaduszne ścieżki-przewodnik po Cmentarzu Rakowickim wyd.Kraków 2003 r., s.154.
- Wiktor Junosza. Olimpijskie zawody kolarskie. „Stadjon”, s. 9–10, Nr 32 z 07.08.1924 r.
- "Łódź w Ilustracji", z 09.08.1925 r., nr 32, s. 2.
- M.P. z 1931 r. nr 74, poz. 120 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.
- a b Bogdan Tuszyński, Pierwszy medal dla Polski, [w:] Poczet polskich olimpijczyków 1924–1984, KAW, Warszawa, 1984 r., s. 22, ISBN 83-03-00573-1.
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Dobrosława Miodowicz-Wolf | Józef Kotlarczyk | Paweł Buczak | Mirosław Spiżak | Karol Basz | Honorata Marcińczak | Jerzy Twarowski | Mirosław Waligóra | Aleksander Lwow | Kazimierz Seichter | Katarzyna Krężel | Marek Gonciarczyk | Jadwiga Kowalczuk | Jerzy Słaboszowski | Jerzy Łapczyński (piłkarz) | Józef Kubiński | Łukasz Daros | Andrzej Słowakiewicz (piłkarz) | Marek Zając (piłkarz) | Dariusz ZawadzkiOceń: Jan Łazarski