Józef Kotlarczyk

---

Kariera

Józef Kotlarczyk, podobnie jak jego brat, rozpoczął swoją piłkarską przygodę w klubie Nadwiślan, gdzie grał w latach 1922–1927. Przez kolejne dwanaście sezonów, od 1927 do 1939, był integralną częścią drużyny Wiśle Kraków, rozgrywając 244 mecze ligowe, w których strzelił 13 goli. Jego debiut miał miejsce 16 czerwca 1927 w wyjazdowym meczu przeciwko Warszawiance, zakończonym wynikiem 2:0. Już trzy dni później, 19 czerwca 1927, w Toruniu, zdobył swoje pierwsze dwa gole dla Wisły w spotkaniu z TKS, które zakończyło się wynikiem 7:2. Ostatni mecz w swojej karierze ligowej rozegrał 20 sierpnia 1939, gdy rywalem ponownie była Warszawianka, a wynik spotkania to 4:2. Ostatnie trafienie Kotlarczyka miało miejsce 3 maja 1930 we Lwowie, w zremisowanym meczu z Pogonią, zakończonym wynikiem 2:2. W latach 1936–1939 pełnił rolę kapitana Wisły, przy czym opaskę nosił także wcześniej, gdy z powodu kontuzji nie mógł zagrać jego brat.

W reprezentacji Polski wystąpił w 30 meczach, w tym w kilku spotkaniach nieoficjalnych. Swoje debiutanckie wystąpienie w narodowych barwach zanotował 26 października 1930 w meczu z Łotwą, który zakończył się wynikiem 6:0. Ponadto, w 1936 roku wziął udział w Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie. Po zakończeniu kariery reprezentacyjnej Henryka Martyny, w sezonie 1937 kotlarczyk objął funkcję kapitana drużyny narodowej, a jego ostatni mecz odbył się 10 października 1937 przeciwko Łotwie, zakończony wynikiem 2:1.

Pierwotnie występował na pozycji napastnika, jednak z biegiem lat przeszedł na pozycję pomocnika, a w sezonie 1932 grywał nawet jako obrońca. Uznawany był za jednego z najlepszych piłkarzy w Polsce przed II wojną światową, współtworząc siłę przedwojennej Wisły oraz reprezentacji. Jego styl gry charakteryzował się nowoczesnością, a jego determinacja oraz zaangażowanie na boisku przyczyniły się do jego wysokiej oceny jako zawodnika.

Po zakończeniu kariery zawodniczej, Józef rozpoczął pracę jako trener, początkowo pracując z młodzieżą w Wiśle. W 1952 roku objął funkcję trenera w II-ligowej Polonii Bydgoszcz. Już w swoim debiutanckim sezonie zajął z drużyną 2. miejsce w lidze, przegrywając jedynie o punkt z lokalnym rywalem, Zawiszą. Dzięki świetnym rezultatom, w sezonie 1953 Polonia zachowała II-ligowy byt po reformie rozgrywek, a na koniec sezonu drużyna zdobyła upragniony awans do I ligi, dzieląc się tą chwaleną nagrodą z ŁKS Łódź. Jego pierwszy mecz jako trenera ekstraklasy odbył się 14 marca 1954, gdy do Bydgoszczy przyjechała drużyna AKS Chorzów, która wygrała 1:0. W 1954 roku Polonia Bydgoszcz zajęła 9. miejsce w lidze, co zapewniło jej utrzymanie, choć sam Kotlarczyk został wkrótce zastąpiony przez Edwarda Drabińskiego.

Pomimo krótkiej przerwy, Kotlarczyk powrócił na ławkę trenerską 17 sierpnia 1955, gdy zespół zmierzył się z wyżej wymienioną Wisłą. W kolejnych 11 meczach zdobył 10 punktów, co pomogło Polonii zakończyć sezon na 10. miejscu i utrzymać się w lidze.

Józef Kotlarczyk zmarł w Bydgoszczy i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera IX-3-26).

Sukcesy

• Mistrzostwo Polski: 1927, 1928,
• Wicemistrzostwo Polski: 1930, 1931, 1936, 1939 (rozgrywki niedokończone),
• III miejsce Mistrzostw Polski: 1929, 1933, 1934, 1938,
• 30-krotny reprezentant Polski (1930–1937) – IV miejsce podczas Igrzysk Olimpijskich w Berlinie (1936), zdobywca Pucharu Europy Środkowej Amatorów (1930).

---

Oceń: Józef Kotlarczyk

---