Stefan Rzeszot

Syn Stefana i Walerii Worytkiewicz, z wykształcenia technik budowlany, już od najmłodszych lat związał swoje życie z sportem. W latach 1937–1939 występował w juniorskich drużynach Wisły Kraków, co zapoczątkowało jego długi i owocny związek z działalnością sportową. Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku, podjął współpracę z OSM TUR oraz PPS, a jego aktywność doprowadziła do objęcia stanowiska przewodniczącego OSM TUR w Krakowie.

Wkrótce Rzeszot przeniósł się do Warszawy, gdzie po zjednoczeniu organizacji młodzieżowych w 1948 roku został członkiem ZMP, a następnie zajął się pracą w pionie organizacyjnym związku. Już po kilku miesiącach awansował na kierownika Wydziału Kultury Fizycznej i Przysposobienia Wojskowego. Jego debiut dziennikarski miał miejsce, gdy przekazał relację dla „Przeglądu Sportowego” z halowych mistrzostw Polski Związku Robotniczych Stowarzyszeń Sportowych w lekkoatletyce.

W swojej karierze współpracował z „Przeglądem Sportowym” w roli korektora oraz był autorem artykułów dla pism takich jak „Młodzi idą” i „Pokolenie”. W 1950 roku pełnił funkcję kierownika działu sportowego w piśmie „Sztandar Młodych”, a także stał się członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Pełnił rolę redaktora naczelnego pisma „Sportowiec” od 1 czerwca 1954 roku do 31 grudnia 1969 roku, a następnie był zastępcą redaktora naczelnego „Przeglądu Sportowego” od 1 marca 1970 roku do 16 sierpnia 1974 roku. Jego ostatnia rola w Telewizji Polskiej z komentarza odbywała się od 16 lipca 1974 roku aż do jego śmierci.

Rzeszot był aktywnym uczestnikiem oraz obserwatorem prawie 21 turniejów hokejowych o mistrzostwo świata, co świadczy o jego zaangażowaniu w promowanie sportu w Polsce. Jego życie zakończyło się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, gdzie spoczywa wśród ludzi, którzy wnieśli ogromny wkład w kulturę i sport naszego kraju.