Piotr Kaczkowski

---

Życiorys

Piotr Kaczkowski urodził się w 1946 roku w Krakowie jako syn Adama i Wandy Kaczkowskich. Wkrótce po tym, rodzina przeprowadziła się do Warszawy, gdzie młody Piotr ukończył zarówno szkołę podstawową, jak i szkołę muzyczną oraz liceum. Z perspektywą przyszłości związaną z językami, postanowił kontynuować edukację, zdobywając dyplom z lingwistyki stosowanej w Wyższej Szkole Języków Obcych w Warszawie.

W 1962 roku, Kaczkowski nawiązał współpracę z Klubem Przyjaciół Piosenki, który był związany z Rozgłośnią Harcerską, pod kierownictwem Witolda Pogranicznego. To właśnie tam po raz pierwszy zaśpiewał utwór zespołu The Beatles, Love Me Do. W marcu 1963 roku zadebiutował jako prezenter w Programie III PR, prowadząc audycję W. Pogranicznego 30 minut rytmu. Szybko znalazł się w świetle reflektorów, prezentując włoskie piosenki w swoich comiesięcznych audycjach programu Con amore.

Na 30 września 1965 roku przypadł moment otwarcia pierwszej audycji Młodzieżowego Studia „Rytm” w Jedynce, co stanowiło dla Kaczkowskiego ważny krok w jego karierze. Audycja ta szybko stała się częścią większego bloku popołudniowego, znanego jako Popołudnie z młodością. We wrześniu 1968 roku, Piotr przejął od Gabriela Mérétika prowadzenie programu Mini-max, który skupiał się na muzyce, minimalizując słowo, co stało się jego niezatarżalnym znakiem rozpoznawczym.

Kaczkowski rozpoczął również sezon letni 1970 roku jako prezenter muzyki w Polsce w znanej dyskotece założonej przez Franciszka Walickiego w Grand Hotelu w Sopocie, co przyczyniło się do jego popularności. Niezliczoną ilość razy podróżował za granicę, odkrywając nowych artystów, których płyty prezentował w swoich audycjach. Programy takie jak Mój Magnetofon, Kiermasz Płyt, Słuchaj razem z nami, a także słynny Minimax stawały się platformami dla nowicjuszy i klasyków rocka.

W latach 70. Kaczkowski współpracował z audycjami Radiokurier i Tylko w niedzielę w Jedynce. Choć przez większość kariery unikał mediów i uciekał od blasku reflektorów, żył podziwem dla muzyki i kontaktów z fanami, występując na spotkaniach autorskich. Warto dodać, że przez lata jego twarz pozostawała raczej nieznana, co sam tłumaczył obawą przed sławą i zamieszaniem wokół jego osoby.

W okresie 1982-2000, jako druh zastępowy, prowadził sześć edycji Listy Przebojów Programu Trzeciego. Po reorganizacji Polskiego Radia w 1991 roku, Kaczkowski skupił się na prowadzeniu audycji W tonacji Trójki oraz Zapraszamy do Trójki, które stały się jego wizytówkami. Programy te zyskały na popularności, zwłaszcza po ich wydłużeniu do trzech godzin, wprowadzonych w 1995 roku.

W 1996 roku Kaczkowski zaktualizował wówczas istniejący program Minimax, przemianowując go na Biuro Utworów Znalezionych. Wkrótce nawiązał również szeroką współpracę z branżą muzyczną, organizując koncerty zagranicznych artystów oraz przeprowadzając rozmowy z wieloma znakomitymi muzykami. Efektem tych działań były publikacje trzech tomów wywiadów: Przy mikrofonie, 42 rozmowy oraz Rozmowy Trzecie.

Ponadto, Kaczkowski przetłumaczył wywiady zawarte w tomie Według The Rolling Stones, starając się oddać surowość wypowiedzi muzyków. Jego współpraca z prasą muzyczną rozpoczęła się po jego felietonie dla miesięcznika „Tylko Rock” w 2002 roku, co zainspirowało go do pisania również dla innych magazynów.

W latach 1998-2000 pełnił funkcję dyrektora Trójki, gdzie nie tylko prowadził audycje, ale również przygotowywał albumy z młodymi artystami oraz archiwalnymi nagraniami. W 2008 roku w audycji Minimax obchodzono 40-lecie jego działalności, co zbiegało się z festiwalem Minimax.pl. Świętując jego 50-lecie pracy radiowej, benefis zorganizowany przez fanów odbył się 20 marca 2013 roku.

W grudniu 2013 roku Kaczkowski przeszedł na emeryturę, lecz kontynuował swoją karierę w roli współpracownika. Jego pasja do muzyki pozostała, co potwierdził wsparciem dla artystki Tori Amos, organizując dla niej koncerty w jego programie. W 2020 roku po zakwestionowaniu działań dyrekcji Trójki, Kaczkowski ogłosił swoje odejście z tej stacji.

Od września 2020 roku, Piotr Kaczkowski stał się prowadzącym cykliczną audycję „Oddam płytę w dobre ręce” oraz współprowadzącym „Tajemnice przyprószonego kufra” w internetowym radiu Rockserwis.fm. W styczniu 2021 dołączył do redakcji Radia 357, gdzie z entuzjazmem prowadzi audycję „Max 357”.

Audycje

Piotr Kaczkowski jest osobowością radiową, znaną z szerokiego wachlarza programów, które prowadził na przestrzeni lat. Oto niektóre z jego najważniejszych audycji:

• MiniMax (1968–2020, ponad 1600 wydań),
• Zapraszamy do Trójki, wydanie muzyczne (tzw. Sobotnia popołudniowa audycja „Zapraszamy do Trójki”) (1982–2002),
• Między snem a dniem (1981–1984?),
• Studio Rytm (1965–1972),
• Popołudnie z młodością (1966–1972),
• Radiokurier (1976–1982),
• Pół perfekcyjnej płyty (2000, jako jeden z prowadzących),
• W tonacji Trójki (1975–2001 oraz od 2010 roku),
• Trzecia godzina (2008),
• M-3 (2008),
• Oddam płytę w dobre ręce (2020–2021),
• Tajemnice przyprószonego kufra (od 2021, jako jeden z prowadzących, gościnnie),
• Max 357 (od 2021).

Nagrody i odznaczenia

Piotr Kaczkowski to postać wyjątkowa w polskim radiu, nagradzana za swoje osiągnięcia i wkład w rozwój mediów. Wśród licznych wyróżnień, jakie zdobył, na szczególną uwagę zasługują:

• Międzynarodowy Złoty Mikrofon AKG dla Osobowości Radiowej Wszech czasów (1996),
• Złoty Mikrofon Polskiego Radia (2003),
• Nagroda Mateusza przyznana przez Program Trzeci Polskiego Radia SA za popularyzację muzyki w niepowtarzalny sposób (10 września 2008),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany na mocy postanowienia Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego (27 września 2011), który odebrał 11 listopada 2012,
• Honorowa Odznaka Polskiego Radia, którą otrzymał 12 grudnia 2013 roku za szczególny wkład w pracę na rzecz Polskiego Radia.

Wszystkie te nagrody i odznaczenia świadczą o jego wielkim wkładzie w polską kulturę radiową oraz o uznaniu, jakim cieszy się wśród słuchaczy i współpracowników.

Książki

Piotr Kaczkowski jest autorem wielu interesujących książek. Poniżej przedstawiamy wybrane tytuły jego publikacji:

• Przy mikrofonie Piotr Kaczkowski, Kraków: Universitas, 1999, ISBN 83-7052-806-6,
• 42 rozmowy, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, ISBN 83-7337-709-3,
• Przy mikrofonie Piotr Kaczkowski, wznowienie, rozszerzone o wiele fotografii, reprodukcji i uaktualnione noty biograficzne artystów Prószyński i S-ka Warszawa 2005, ISBN 83-7469-030-5,
• Według The Rolling Stones, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2006, ISBN 83-7469-327-4,
• Rozmowy Trzecie, Kraków: FotoJana, 2008, ISBN 978-83-927818-0-6.

Płyty z nazwiskiem Piotra Kaczkowskiego

Piotr Kaczkowski to znany artysta, którego dyskografia obejmuje wiele interesujących albumów. Oto lista płyt, które noszą jego nazwisko:

• MiniMax, wydana 15 stycznia 1998,
• Jazda Obowiązkowa, wydana 7 grudnia 1998,
• MiniMax 2, wydana 31 maja 2000,
• Muzyka Różna i Różniasta, wydana 30 października 2000,
• minimax pl, wydana 6 grudnia 2003,
• minimax pl 2, wydana 8 listopada 2004,
• minimax pl 3, wydana 5 listopada 2005,
• minimax pl 4, wydana 15 stycznia 2007,
• minimax pl Jarocin 2007, wydana 3 września 2007,
• Trzeszcząca płyta, wydana 23 listopada 2007,
• minimax pl 5, wydana 1 czerwca 2008,
• Trzeszcząca płyta 2, wydana 17 listopada 2008,
• Trzeszcząca płyta 3, wydana 19 stycznia 2009,
• Trzeszcząca płyta 4, wydana 26 października 2009,
• Trzeszcząca płyta 5, wydana 26 października 2009,
• Trzeszcząca płyta 6, wydana marzec 2010,
• Trzeszcząca płyta 7, wydana 16 października 2010,
• Trzeszcząca płyta 8, wydana 8 stycznia 2011,
• minimax pl 6, wydana 14 lutego 2011,
• Trzeszcząca płyta 9, wydana 23 września 2011,
• Trzeszcząca płyta 10, wydana 14 listopada 2011.

---

Oceń: Piotr Kaczkowski

---