Władysław Mazurkiewicz (morderca)

---

Życiorys

Władysław Mazurkiewicz był osobą o mrocznym życiorysie, który doprowadził do licznych zbrodni. Mieszkał w Krakowie przy pl. Biskupim 14, a przez pewien czas miał również mieszkanie w Warszawie. Jego działania były tak przerażające, że przed obliczem sądu udowodniono mu aż sześć morderstw. Najprawdopodobniej swoje pierwsze morderstwo popełnił w 1940 roku, wybierając jako ofiarę osobę pochodzenia żydowskiego. Dwa ostatnie ciała ofiar zostały odkryte pod posadzką wynajmowanego garażu przy ul. Marchlewskiego 49 w Krakowie, dzisiejszej al. Beliny-Prażmowskiego.

Wielu ludzi podejrzewało, że Mazurkiewicz był informantem gestapo, a później również szpiclem lub prowokatorem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Niemniej jednak, po badaniach przeprowadzonych przez IPN, nie znaleziono żadnych dokumentów potwierdzających te teorie. Bezkarność, jaką cieszył się Mazurkiewicz, wynikała z jego kontaktów oraz strachu, jaki wzbudzał w prokuratorach. Inna spekulacja sugerowała, że morderca działał na zlecenie swoich mocodawców, wykonując ich wyroki. Proces był porażką wymiaru sprawiedliwości, gdzie świadkowie obawiali się zeznawać, prokurator unikał tematów, a obrońca starał się wykazać, że Mazurkiewicz to urodzony morderca z naturalnymi skłonnościami do zbrodni.

Ostatecznie Makazurkiewicz został oskarżony o sześć zbrodni (cztery na mężczyznach i dwie na kobietach) oraz o dwa usiłowania morderstw. Popełnił swoje pierwsze usiłowanie, używając cyjanku potasu do zabicia ofiar, a w kolejnych trzech przypadkach posłużył się pistoletem Walther o kalibrze 7,65 mm. W ostatnich dwóch morderstwach oraz przy usiłowaniu zabił przy użyciu pistoletu Walther model 9. Mazurkiewicz przyznał się do popełnionych czynów.

30 sierpnia 1956 roku został skazany na karę śmierci, a wyrok wykonano 29 stycznia 1957 roku o godzinie 16:30 w więzieniu przy ul. Montelupich. Jego ostatnie słowa brzmiały: „Do widzenia, panowie, niedługo wszyscy się tam spotkamy.”

Obrońcą Mazurkiewicza był adwokat Zygmunt Hofmokl-Ostrowski, który w swoich argumentacjach ukazywał, że jego ofiary były osobami, które nie miały pełnej wartości w socjalistycznym społeczeństwie. Proces był relacjonowany przez Lucjana Wolanowskiego, który w 1956 roku publikował cykle reportaży o Mazurkiewiczu w tygodnikach „Świat” i „Express Wieczorny”. Również Marek Hłasko relacjonował proces, przygotowując na jego temat artykuł zatytułowany „Proces przeciwko miastu”.

Ofiary

W kontekście zbrodni, jakie popełnił Władysław Mazurkiewicz, niezwykle istotne jest zrozumienie jego ofiar. Poniżej przedstawiamy szczegółowe zestawienie osób, które padły ofiarą jego działań.

Lp.	Nazwisko	Data zgonu	Metoda
1	Wiktor Zarzecki	7 grudnia 1943	otrucie
2	Władysław Brylski	17 lipca 1945	postrzał
3	Józef Tomaszewski	25 października 1945	postrzał
4	Jerzy de Laveaux	28 maja 1946	postrzał
5	Jadwiga de Laveaux	16 maja 1955	postrzał
6	Zofia Suchowa	16 maja 1955	postrzał

Odniesienia

W oparciu o wydarzenia związane z osobą Mazurkiewicza, Jacek Wołowski wzbogacił swoją powieść kryminalną Walther nr 45771, która miała premierę w 1956 roku. W tej książce z udziałem przestępcy osobowość została zmieniona na Żurkiewicza, co dodaje głębi fabule.

W późniejszych latach, w 2015 roku, Cezary Łazarewicz opublikował Elegancki morderca, dzieło, które rysuje portret Mazurkiewicza, odkrywając szczegóły jego życia oraz zbrodni.

Na podstawie historii związanej z Mazurkiewiczem, w 2017 roku Krzysztof Lang zrealizował film Ach śpij kochanie. W tej produkcji główną rolę zagrał Andrzej Chyra, co przyczyniło się do jeszcze większego zainteresowania tą fascynującą i tragiczną postacią.

Książka

W 2024 roku Andrzej Gawliński zaprezentuje swoją najnowszą książkę, która szczegółowo opisuje zbrodnie oraz sposoby działania Władysława Mazurkiewicza. Publikacja nosi tytuł: Upiór z Krakowa. Władysław Mazurkiewicz – morderca i oszust.

---

Oceń: Władysław Mazurkiewicz (morderca)

---