Zygmunt Alfus


Zygmunt Alfus, znany również jako Szymon Alfus, to postać godna uwagi w historii polskiego sportu. Urodził się w Krakowie 3 lutego 1901 roku, a zmarł w Katowicach 11 lutego 1957 roku.

Był piłkarzem pochodzenia żydowskiego, który znaczną część swojej kariery spędził w krakowskich klubach sportowych. Jego pasja do sportu nie ograniczała się jedynie do występów na boisku, bowiem Zygmunt Alfus pełnił również rolę sędziego oraz d działacza sportowego.

Warto dodać, że Alfus nie koncentrował się tylko na piłce nożnej – w życiu zawodowym angażował się także jako rzemieślnik, a jego wspólne doświadczenia obejmowały także prace w takich rolach jak urzędnik, dziennikarz oraz przedsiębiorca.

Życiorys

W przeszłości Zygmunt Alfus odnosił sukcesy jako prawoskrzydłowy napastnik, reprezentując drużynę Cracovii. Wystąpił w trzech finałowych meczach Mistrzostw Polski w 1922 roku, a także grał w zespołach takich jak Jutrzenka, Jehuda oraz Makkabi do roku 1926.

W okresie przed II wojną światową angażował się w działalność Hakoahu Bielsko, a po wojnie przeszedł do Śląskiego Związku Piłki Nożnej (Śl. ZPN) w Katowicach, gdzie pełnił funkcję kapitana okręgowego. Jego zaangażowanie w rozwój piłki nożnej w regionie było nieocenione.

Alfus również odgrywał istotną rolę w Polskim Związku Piłki Nożnej (PZPN), gdzie odbywał kolejne funkcje, w tym zastępcy sekretarza oraz kapitana związkowego. To on był pierwszym w polskim futbolu selekcjonerem z prawdziwego zdarzenia, aż do 1 października 1948 roku. W tym okresie miał istotny wpływ na ustalanie składu reprezentacji w trakcie pięciu meczów.

Jego rezygnacja z pozycji kapitana związkowego PZPN nie była bezpośrednio związana z osiągnięciami drużyny narodowej, lecz z wewnętrznymi rozgrywkami politycznymi we władzach PZPN oraz w polskim sporcie na różnych poziomach.

Po 1945 roku Alfus objął również stanowisko przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej w Katowicach. W 1956 roku odegrał aktywną rolę w reaktywacji Śląskiego ZPN, co świadczy o jego zaangażowaniu w rozwój sportu w regionie.

Przypisy

  1. M.P. z 1946 r. nr 30, poz. 58 „w uznaniu zasług dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej w dziele pracy organizacyjnej przy utworzeniu administracji państwowej i samorządu, uruchomieniu uczelni i odbudowie demokratycznej państwowości polskiej na ziemiach Województwa Śląsko-Dąbrowskiego”.

Oceń: Zygmunt Alfus

Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:10