Kamienica przy alei Juliusza Słowackiego 7 w Krakowie

---

Historia

Budowa kamienicy przy alei Juliusza Słowackiego 7 w Krakowie rozpoczęła się 21 września 1895 roku, kiedy to zatwierdzono plan architektoniczny autorstwa Jana Sas-Zubrzyckiego. Co ciekawe, projektant był jednocześnie właścicielem tej inwestycji, której adres pierwotny wskazywał na ul. Kilińskiego 4.

W 1939 roku kamienica zmieniła właściciela i przeszła na własność Łucji de Tyssan, co oznaczało nowy etap w jej historii. Po zakończeniu II wojny światowej, budynek stał się własnością Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Śródmieście, działającego w ramach administracji miejskiej Krakowa.

Opis architektoniczny

Kamienica w Krakowie przy alei Juliusza Słowackiego 7 to wzniesiony z cegły budynek o prostokątnym planie, który jest podpiwniczony i nakryty dachem dwuspadowym. Frontowa część jest trzykondygnacyjna, natomiast z tyłu budowla ma tylko dwie kondygnacje. Zasadnicza struktura została powiększona o dwukondygnacyjną oficynę, która łączy się z głównym budynkiem pod kątem prostym i jest pokryta tynkiem.

Elewacja frontowa, charakteryzująca się asymetrią, ma trzy osie oraz imponujący portal kamienny w prawej osi. Portal ten jest ozdobiony obramieniem oraz trójdzielnym świetlikiem, w którym umieszczono witraż z herbem Sas. Zamknięty jest łukiem odcinkowym, a ponad nim widnieje ryty napis: „POKÓJ TEMU DOMOWI”. W osi środkowej, na pierwszym piętrze, zlokalizowany jest neogotycki wykusz, który wsparty jest na konsolach. Ma on postać przeszklonej galeryjki arkadowej z łukami trójlistnymi i jest pokryty dachem trójspadowym, przyozdobionym witrażami z herbami Polski oraz Litwy.

Nawet w dachu, na poziomie osi środkowej, można dostrzec drewnianą, strzelistą lukarnę z blaszanym dachem. Narożniki budynku zostały dokładnie boniowane, co dodaje mu elegancji. W dolnej części widnieje kamienny cokół, a pomiędzy kondygnacjami wymurowane są gzymsy, w tym gzyms kamienny nad cokołem, oraz gzymsy nad piętrami, wykonane z cegły i kamienia.

Okna piwnic są bogato obramowane kamieniem. Na pierwszym piętrze okna zamykają się łukiem odcinkowym z kluczem, zaś okna drugiej kondygnacji mają łuk półkolisty z dekoracyjnym obramieniem. Trzecia kondygnacja natomiast posiada prostokątne okna, które nie są obramowane.

Tylną elewację budynku tworzy dwukondygnacyjna konstrukcja z drewnianym gankiem. Okap dachu podpierają eklektyczne kolumny z zastrzałami, które tworzą trzy półkoliste arkady. Interesującym elementem architektury jest przeszklona część dachu nad pracownią.

Na poziomie parteru, pomiędzy oknami, znajduje się tondo z płaskorzeźbą Madonny z dzieciątkiem, które jest otoczone główkami aniołków. Wnętrze budynku jest równie fascynujące. W skrajnej osi zachodniej zlokalizowana jest siena przechodnia, która otrzymuje światło dzięki okrągłemu świetlikowi z witrażem, umieszczonemu nad wąską klatką schodową.

W sieni, na niewielkiej neogotyckiej konsoli, umieszczono figurę Matki Bożej, a nad nią mieści się maswerkowy baldachim. Klatka schodowa wzbogacona jest o wewnętrzny balkonik z neobarokowymi balasami. Kręcone schody posiadają elegancką balustradę z kutego żelaza, zdobioną motywami neorenesansowych masek oraz esownicami.

---

Oceń: Kamienica przy alei Juliusza Słowackiego 7 w Krakowie

---