Ulica Librowszczyzna w Krakowie

Na przestrzeni wieków ulica ta była świadkiem wielu znaczących wydarzeń. W średniowieczu znajdowały się tu rezydencje krakowskiego patrycjatu, a w XVI wieku istniała tu posiadłość znana jako ogród Gutteterowski. W 1619 roku teren przeszedł w ręce Jezuitów, którzy zarządzali nim aż do kasaty zakonu w 1773 roku. Po tym okresie, własność przeszła na rodzina Wielopolskich. Znaczenie tej lokalizacji wzrosło szczególnie w czasach Rzeczypospolitej Krakowskiej, kiedy bliskość starego koryta Wisły sprzyjała działalności warsztatów i składów portowych, w tym Librowskich oraz innych kupców, którzy prowadzili tu również handel bydłem.

Formalne wytyczenie ulicy miało miejsce w 1895 roku, a najstarsze kamienice, które można tu zobaczyć, pochodzą z końca XIX wieku i prezentują cechy eklektyzmu. Na rogu z ulicą M. Zyblikiewicza znajduje się charakterystyczny Dom Pracowników Pocztowej Kasy Oszczędności. Został on wzniesiony w latach 1923–1927 według projektu znanego architekta Adolfa Szyszko-Bohusza, co sprawia, że jest to wyróżniająca się budowla w tym rejonie.

Nazwę ulicy Librowszczyzna nadano w 1907 roku, oddając hołd rodzinie Librowskich. Warto wspomnieć, że jednym z najbardziej znanych przedstawicieli tej rodziny był Piotr Librowski, wywodzący się z krakowskiej rodziny kupieckiej. Tak się złożyło, że był też najstarszym obywatelem miasta Krakowa, który zmarł 18 marca 1825 roku w wieku 124 lat i 6 miesięcy, pozostawiając po sobie znaczący ślad w historii tego miejsca.