Henryk Dembiński (prawnik)

---

Życiorys

Henryk Dembiński, wybitny prawnik, swoją edukację rozpoczął na Uniwersytecie Jagiellońskim, a także na École des Sciences Politiques w Lozannie. Już od 1933 roku aktywnie uczestniczył w wykładach na KUL-u, gdzie dzielił się swoją wiedzą z studentami.

Był zaangażowany w działalność wielu organizacji, takich jak stowarzyszenie Odrodzenie, Sodalicja Mariańska, oraz Korporacja Akademicka Korabia. Po zakończeniu II wojny światowej włączył się w szereg instytucji, które miały na celu odbudowę i rozwój środowiska intelektualnego, w tym Związek Polskiej Inteligencji Katolickiej oraz Stronnictwo Pracy, które wspierało Karola Popiela.

Dembiński miał znaczący wkład w reaktywację Wydziału Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych KUL, co miało miejsce po zakończeniu wojny. W latach 1948–1949 pełnił rolę dziekana tego wydziału, przyczyniając się do kształtowania kierunków nauczania oraz organizacji studiów.

W swojej pracy naukowej zajmował się różnymi gałęziami prawa, takimi jak prawo administracyjne, handlowe, międzynarodowe oraz państwowe, zwracając szczególną uwagę na współzależność tych dziedzin z etyką chrześcijańską. Krytykował system polityczny ZSRR, określając go jako „totalistyczny” w swoich badaniach sowietologicznych, co świadczy o jego odwadze w poruszaniu trudnych tematów społeczno-politycznych.

Jeden z jego najważniejszych tekstów, publikacja pt. Osobowość polityczno-prawna samorządu w świetle metody dogmatycznej i socjologicznej, wydana w 1934 roku, głęboko zgłębia zagadnienia związane z samorządem terytorialnym. Po 1989 roku zyskał większą popularność jako teoretyk samorządu terytorialnego, przewyższając swoją wcześniejszą reputację jako eksperta w dziedzinie prawa międzynarodowego.

Publikacje

Henryk Dembiński, wybitny prawnik, pozostawił po sobie bogaty zbiór publikacji, które wpisują się w rozwój nauk prawnych oraz refleksję nad zagadnieniami społecznymi i politycznymi. Poniżej przedstawione są jego najbardziej znaczące prace:

• „Teorje Duguit’a i Kelsena” (1931),
• „Autonomia celna w najnowszym prawie narodów” (1933),
• „Osobowość publiczno-prawna samorządu w świetle metody dogmatycznej i socjologicznej” (1934),
• „Dozbrojenie Niemiec w świetle prawa narodów” (1935),
• „Wojna jako narzędzie prawa i przewrotu” (1936),
• „Kościół i państwo wobec zagadnień prawa małżeńskiego” (1936),
• „Jednostka a społeczeństwo” (1937),
• „Kolektywizm i totalizm jako zasady życia”, [w:] „Bolszewizm”, Lublin 1938 wersja elektroniczna,
• „Kościół i państwo w świetle konkordatu i Synodu” (1938),
• „Machiavelii a czasy dzisiejsze” (1938),
• „Odmowa uznania faktów dokonanych w najnowszym rozwoju prawa narodów” (1939),
• „Kryzys demokracji” (1939),
• „Prawo polityczne (część ogólna)” (1946),
• „Dyplomacja i dyplomaci w nowoczesnym państwie” (1946),
• „Moralne podstawy ustroju społeczności międzynarodowej” (1949).

---

Oceń: Henryk Dembiński (prawnik)

---