Klemens Bąkowski

---

Życiorys

Klemens Bąkowski był postacią o bogatym życiorysie. W latach 1867–1871 uczęszczał do szkoły podstawowej, która miała swoją siedzibę w pałacu Larischa. Następnie, w 1879 roku, zdał maturę w Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Jego dalsza edukacja odbyła się w latach 1879–1883, kiedy to studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, zdobywając tytuł doktora w 1885 roku.

Bąkowski był aktywnym członkiem społeczności akademickiej, należąc do chóru akademickiego oraz Czytelni Akademickiej. Podczas swojej edukacji pracował jako aplikant w Archiwum Akt Grodzkich i Ziemskich, które kierował Michał Bobrzyński. Po obronie doktoratu zaczął pracę jako koncypient w kancelarii Karola Pieniążka.

W latach 1891–1906 prowadził swoją kancelarię adwokacką w Krzeszowicach. W 1902 roku został radnym Krakowa, pełniąc ten urząd do 1907. Również w 1907 roku objął stanowisko radcy prawnego krakowskiej gminy miejskiej. Dodatkowo, był radcą krakowskiego oddziału Banku Gospodarstwa Krajowego.

Bąkowski był jednym z współzałożycieli Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa w 1896 roku. W latach 1897–1913 pełnił funkcję sekretarza Towarzystwa, a od 1916 roku był jego członkiem honorowym. W 1912 roku zakupił kamienicę Krauzowską przy ulicy św. Jana, a cały swój majątek, w tym kamienicę, przekazał na rzecz TMHiZK.

Bąkowski był również członkiem Komitetu Obywatelskiego Polskiego Skarbu Wojskowego od sierpnia 1914 roku. Od 1918 roku aż do swojej śmierci był aktywnym członkiem Komitetu Kopca Kościuszki. W 1929 roku, 27 listopada, został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Jako autor, Klemens Bąkowski zostawił po sobie bogaty dorobek literacki. Pisał liczne książki i artykuły dotyczące historii Polski, dziejów Krakowa oraz sądownictwa. Swoją karierę publikacyjną rozpoczął około 1891 roku, pisząc przyczynki do „Czasu”. W kolejnych latach publikował w takich pismach jak „IKC”, „Kalendarz Krakowski”, „Nowa Reforma” oraz „Rocznik Krakowski”. Jego monografie historyczne ukazywały się w serii Biblioteki Krakowskiej.

Współpracował także z „Kurierem Warszawskim” oraz „Polską Zbrojną”, pisząc pod pseudonimem Cracoviensis. Tworzył powiastki, parodie, utwory komediowe oraz satyry na krakowskie środowisko miejskie. Oprócz tego zajmował się rysowaniem karykatur oraz malowaniem akwarel.

Publikacje

Oto przegląd publikacji autorstwa Klemensa Bąkowskiego, które rzucają światło na bogatą historię i kulturę Krakowa:

• Dziennikarstwo krakowskie do roku 1848,
• Historya Krakowa w zarysie, Kraków 1898,
• Posażna panna, Kraków 1899 (opowiadanie),
• Podania i Legendy krakowskie, Kraków 1899,
• Dzieje Wszechnicy Krakowskiej: od r. 1364 do 1400 i od r. 1400 do 1900, Kraków 1900,
• Dawne cechy krakowskie, Kraków 1902,
• Kościół ś. Krzyża w Krakowie, Kraków 1904,
• Kronika krakowska 1796–1848, cz.1, Kraków 1905,
• O konserwacyi zabytków z przeszłości, Kraków 1905,
• Kronika krakowska 1796–1848, cz.2, Kraków 1906,
• Teatr krakowski 1780–1815, Kraków 1907,
• Kronika krakowska 1796–1848, cz.3, Kraków 1909,
• Z dziejów współczesnej sztuki krakowskiej, Kraków 1910,
• Dzieje Krakowa, Kraków 1911,
• Kościół N. P. Maryi w Krakowie, Kraków 1913,
• Zamek krakowski: przewodnik dla zwiedzających, z dodaniem historyi Wawelu, Kraków 1913,
• Kronika Krakowa z lat 1918–1923, Kraków 1925,
• Kraków przed lokacją z roku 1257, Kraków 1935.

Upamiętnienie

Od roku 1995 w Krakowie, Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków ustanowiło Nagrodę imienia Klemensa Bąkowskiego. Celem tej nagrody jest wyróżnienie osób za ich znaczące osiągnięcia w zakresie działalności naukowej oraz aktywności wspierającej rozwój miasta Krakowa.

---

Oceń: Klemens Bąkowski

---