Władysław Radwański

---

Życiorys

Przed wybuchem II wojny światowej, Władysław Radwański mieszkał w Płaszowie. Jego kariera sportowa rozpoczęła się od piłki nożnej, a od 1947 roku grał w juniorskiej drużynie Cracovii. Wkrótce przeniósł się do sekcji hokejowej tego klubu, gdzie spędził wiele lat jako zawodnik, aż do roku 1960. W 1959 roku przyczynił się do awansu drużyny do ówczesnej I ligi, zdobywając niezatarte osiągnięcia na lodzie. W trakcie swojej kariery hokejowej był znany pod pseudonimem Siwy.

Po zakończeniu kariery sportowej Radwański przez siedem lat pełnił funkcję szkoleniowca polskiej reprezentacji juniorów, prowadząc drużynę w latach 1964-1970, a od 1968 do 1970 roku uczestniczył w mistrzostwach Europy w tej kategorii wiekowej. W latach 1970–1986 był także trenerem Cracovii, w tym dwukrotnie prowadził pierwszą drużynę. Łącznie jego kariera trenerska trwała przez 24 lata, w trakcie których miał znaczący wpływ na rozwój młodych hokeistów.

Ukończył Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego w Krakowie, gdzie zdobył wiedzę, którą później wykorzystał w roli nauczyciela wychowania fizycznego. Pracował w Szkole Podstawowej nr 29, mieszczącej się w dzielnicy Podgórze, a także w Zespole Szkół Ogólnokształcących im. Juliusza Słowackiego Społecznego Towarzystwa Oświatowego w Krakowie i szkół społecznych.

Władysław Radwański miał dwóch braci, Marka i Wiesława, a jego żoną była Barbara. Ich syn, Robert, odniósł sukcesy jako tenisista w klubie KS Nadwiślan oraz w łyżwiarstwie figurowym w KS Krakowianka. Wnuczki, Agnieszka oraz Urszula, stały się tenisistkami, a dziadek wspierał je finansowo w rozpoczynających się karierach.

W 2010 roku powstał film dokumentalny zatytułowany „Za czapkę gruszek”, który został zrealizowany przez Dominikę Montean. Film ten poświęcony był trzem znakomitym hokeistom oraz trenerom z Cracovii: Julianowi Korzeniakowi, Antoniemu Monteanowi (ojcu realizatorki) oraz Władysławowi Radwańskiemu.

Niestety, zmarł 11 sierpnia 2013 roku na skutek choroby nowotworowej. Dwa dni później, 17 sierpnia 2013 roku, jego ostatni spoczynek miał miejsce na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Uroczystości pogrzebowe wzbogacił swoim występem głos Elżbiety Towarnickiej, podkreślając znaczenie tej postaci dla sportu.

Odznaczenia

Władysław Radwański, wybitna postać w historii polskiego sportu i edukacji, został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami oraz medalami, co świadczy o jego ogromnym wkładzie w rozwój tych dziedzin.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1985),
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1999),
• Medal Za Zasługi dla PZHL (1986),
• Złota Odznaka PZHL (1975),
• Złota Odznaka 100-lecia Cracovii,
• Medal Cracoviae Merenti,
• Order Cracovia Restituta,
• Odznaka „Honoris Gratia”,
• Srebrna Odznaka Społecznego Towarzystwa Oświatowego.

---

Oceń: Władysław Radwański

---