Dłubnia (Kraków)

---

Historia

Dłubnia to mała wieś, która znajdowała się w malowniczej dolinie rzeki Dłubni, usytuowanej po lewym brzegu, niedaleko 8 km od centrum Krakowa.

W 1914 roku, w ramach przygotowań do ewentualnego oblężenia Twierdzy Kraków, zabudowania Dłubni zostały przynajmniej częściowo rozebrane, a mieszkańcy przesiedleni w inne miejsca. W kolejnych latach XX wieku, wieś ta funkcjonowała jako przysiółek Zesławic, a na początku lat 30. XX wieku liczyła zaledwie 25 domów.

W 1951 roku Dłubnia została oficjalnie włączona do Krakowa, stając się częścią LXI dzielnicy katastralnej Zesławice. Podczas lat 50. ubiegłego wieku, nowo budowana linia kolejowa nr 95 sprawiła, że dawną wieś podzielono na dwie części. Po II wojnie światowej, w wyniku wieloletnich wywłaszczeń gruntów rolnych oraz rosnącej urbanizacji okolicy związanej z nowym budownictwem, szczególnie jednorodzinnym – Osiedle Na Stoku, tradycyjne gospodarowanie rolnicze zaczęło zmieniać swoje oblicze.

Historyczna zabudowa tej niegdyś urokliwej wioski znajduje się wzdłuż ulic Petőfiego, Zakładowej i Zesławickiej oraz po północnej stronie ulicy Łowińskiego. Dziś z dawnej architektury pozostało jedynie kilka obiektów, w tym duży dom mieszkalny przy ulicy Petőfiego 1, który prawdopodobnie został wybudowany bezpośrednio po zakończeniu I wojny światowej.

Nazwa wsi zainspirowała również nazwę fortu pancernego, który został wzniesiony w latach 90. XIX wieku na pobliskim wzgórzu – fortu „Dłubnia” (numer 49a). Wcześniej, na tym wzgórzu istniał szaniec piechoty IS-VI-1, który niestety nie zachował się do dnia dzisiejszego.

---

Oceń: Dłubnia (Kraków)

---