Kamienica „Pod Trzema Gwiazdami” w Krakowie

Budynek ten składa się z dwóch odrębnych kamienic: południowej, znanej jako Kamienica Wolfklajanowska oraz północnej, określanej mianem Kamienicy Sznukowskiej. Te dwie części zostały najprawdopodobniej rozdzielone na przełomie średniowiecza, a następnie połączone ponownie w XVIII wieku.

Historia południowej kamienicy wiąże się z rodzinami kupieckimi, w tym z Wolfa Kleina. Na kluczu sklepienia sieni można dostrzec jego inicjały oraz datę 1570. W późniejszych latach, w końcu XVI wieku, budynek wzbogacono o trzecie piętro. W drugiej ćwiartce XVII wieku miała miejsce wczesnobarokowa modernizacja, podczas której dodano nowy portal do fasady oraz obramienia okien na pierwszym piętrze w elewacji tylnej.

Północna część kamienicy w XVI wieku oraz na początku XVII była w rękach rodziny Cyrusów, a następnie kupieckiej rodziny Sznuków. W połowie XVII wieku przeszła w posiadanie rajcy Jana Romanowicza, a po nim burmistrza Andrzeja Cieniowica. Od 1699 do 1734 roku budynek był w gestii szlacheckiej familii Ożarowskich.

Scalenie obu części miało miejsce w latach 40. XVIII wieku na skutek działań ławnika Facchinetti'ego. W końcu XVIII wieku podkomorzy halicki Bonawentura Winkler przekształcił kamienicę w swoją rezydencję. W pierwszej ćwierci XIX wieku zrealizowano klasycystyczną modernizację dla rodziny Szulców.

W latach 1985–1995 budynek przeszedł gruntowny remont, w trakcie którego dostosowano go do funkcji Banku Pekao S.A. Wówczas dobudowano czwarte piętro oraz powiązano go ściśle z pobliskim budynkiem narożnym przy Rynku Głównym 31.

Warto zaznaczyć, że 7 grudnia 1965 roku kamienica została wpisana do rejestru zabytków, a także znajduje się w gminnej ewidencji zabytków, co podkreśla jej historyczne i kulturowe znaczenie dla Krakowa.