Kawerna w Pychowicach Pierwsza

Kawerna charakteryzuje się dwoma betonowymi otworami, które są oddalone od siebie o około 50 m. Otwory te są strefą dostępną dla obserwatorów zachwycających się pięknem natury, ponieważ są widoczne wśród gęstych chaszczy, tam gdzie prowadzi ścieżka do ich wnętrza. Po przejściu przez te otwory, można odkryć przestronne komory, z których większa znajduje się za otworem południowo-wschodnim. Komora ta ma imponujące wymiary: 34 m długości, 5 m szerokości oraz 2 m wysokości, a jej atrakcją jest naturalnie występujący kominek o wysokości 1 m.

Za wspomnianą komorą odchodzą trzy korytarze. Z dwóch z nich kończą się one w ślepych komórkach o wymiarach 9 × 4 m, natomiast trzeci, północno-wschodni korytarz prowadzi do komory za drugim otworem. Ta druga komora ma długość 20 m, szerokość 6 m i wysokość 3 m, co czyni ją równie ciekawym obiektem wewnętrznej struktury kawerny.

Warto podkreślić, że kawernę wydrążono w wapieniach, które pochodzą z okresu późnej jury. Dno kawerny wypełnia rumosz skalny, jednak nie występują w niej żadne nacieki. Elementy kawerny znajdujące się blisko otworów wejściowych są pod stałym wpływem zewnętrznych warunków atmosferycznych, co w zimie prowadzi do powstawania nacieków lodowych oraz sopli osiągających nawet do 1 m długości.

Głębsze partie kawerny są jednak odizolowane od tych warunków, co owocuje unikalnym mikroklimatem, w którym zimą utrzymuje się dodatnia temperatura. Tylko przyotworowe obszary są oświetlane rozproszonym światłem słonecznym; głęboko w kawernach panuje ciemność. Po opadach deszczu przestrzenie te stają się wilgotne, a w zimowych miesiącach hibernują w nich nietoperze, korzystając z tych naturalnych schronień.