Wywiew

---

Położenie

„Jaskinia jest położona w urokliwym lesie, w strefie skalnej przy ul. Tynieckiej. Z miejsca, w którym ta droga krzyżuje się z trasą prowadzącą do jednostki wojskowej, odchodzi szeroka aleja spacerowa, która prowadzi na wierzchołek wzniesienia. Od strony ul. Tynieckiej, aleja ta jest zabezpieczona przez skalny mur. Dotarcie do jaskini Wywiew, podobnie jak do Jaskini Jasnej, odbywa się poprzez ścieżkę, która prowadzi pomiędzy tym murem a ul. Tyniecką. Jaskinia Wywiew leży w odległości około 100 metrów od punktu, w którym ul. Tyniecka krzyżuje się z drogą do jednostki wojskowej oraz aleją spacerową.

Opis jaskini

Otwór jaskini Wywiew ma 1,5 m szerokości i 60 cm wysokości, umiejscowiony jest w stromej skarpie obok pnia buka. Bezpośrednio za nim znajduje się salka o wymiarach 2 × 2 m, z której odkrywają się dwa korytarze. W kierunku wschodnim prowadzi stromy korytarz o charakterze rury, który wznosi się na wysokość 7 m powyżej wejścia. Na wysokości około 5 m odbiega z niego na południe boczna odnogi, którą można przejść na długość 3 m, aczkolwiek kończy się ona w niedostępnym kominku oraz ciasnych szczelinach.

Drugi korytarz, prowadzący na południe, jest w miarę poziomy. Można go przemierzyć na długości 5 m, jednak wkrótce skręca on na wschód i staje się niedostępny dla zwiedzających. Jaskinia uformowała się w wapieniach uławiconych, które pochodzą z jury późnej. Obejmuje dwa poziomy (0 i 5 m), które powstały w wyniku dwóch rozmyć międzyławicowych.

Dno jaskini miejscami pokryte jest gliniastym osadem, który zmieszał się ze skalnymi wapiennymi blokami oraz krzemieniami. W niektórych obszarach panuje gleba ilasta. Brak jest nacieków, a rozproszone światło dociera jedynie do przyotworowej części jaskini. Pod względem klimatycznym, jaskinia cechuje się wilgocią oraz silnym przewiewem. W lecie powietrze wypływa na zewnątrz, natomiast w zimie płynie do wnętrza.

Co ciekawe, jaskinia Wywiew najprawdopodobniej jest częścią większego systemu jaskiniowego, który obejmuje kilka pobliskich obiektów. Istnieje przypuszczenie, że jaskinia ta ma połączenia z Jaskinią z Kulkami.

Historia eksploracji i dokumentacji

W maju 1988 roku dwaj pasjonaci speleologii, Andrzej Górny oraz Czesław Łukasiewicz, dokonali istotnego odkrycia, natrafiając na jaskinię, która z czasem stała się przedmiotem wielu badań. Wkrótce po odkryciu, badacze zidentyfikowali korytarz prowadzący w kierunku południowym.

Dokumentacja oraz szczegółowy plan jaskini zostały szczegółowo opracowane przez Andrzeja Górnego w 1999 roku, co przyczyniło się do lepszego zrozumienia tej niecodziennej struktury. Odkrycie to z pewnością wzbogaciło wiedzę na temat speleologii w Polsce.

---

Oceń: Wywiew

---