Adam Hannytkiewicz

Kultura i sztuka

Adam Hannytkiewicz to postać, która pozostawiła trwały ślad w polskiej sztuce. Urodził się 24 września 1887 roku w Krakowie, gdzie rozpoczęła się jego artystyczna droga. Był niezwykle utalentowanym malarzem, który przez całe życie dążył do wyrażenia swoich emocji i przeżyć poprzez swoje dzieła.

Niestety, jego życie zakończyło się 9 lipca 1946 roku we Wrocławiu, ale jego twórczość nadal inspiruje kolejne pokolenia artystów oraz miłośników sztuki.

Życiorys

Adam Hannytkiewicz był synem Edwarda i Wiktorii z Bukowskich. W roku 1906 zakończył edukację w szkole realnej, po czym rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Tam miał możliwość kształtowania swojego warsztatu artystycznego pod okiem cenionych mistrzów, takich jak Józef Pankiewicz, Leon Wyczółkowski oraz Stanisław Dębicki.

W 1910 roku zdobył dyplom, a następnie objął posadę nauczyciela rysunku w szkole realnej w Krakowie, a później przeniósł się do Wieliczki. W 1912 roku zawarł związek małżeński z Haliną Huberówną. Od 1912 roku aktywnie wystawiał swoje dzieła w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, a cztery lata później miał tam swoją pierwszą indywidualną wystawę.

W 1915 roku wyruszył na krótki pobyt do Wiednia, gdzie miał okazję zapoznać się z technikami malarskimi innych artystów. Po powrocie w 1919 roku osiedlił się w Inowrocławiu, a w 1921 roku przeprowadził się do Poznania, gdzie podjął pracę nauczyciela rysunku w Państwowym Gimnazjum im. Ignacego Jana Paderewskiego, pozostając na tej posadzie aż do przejścia na emeryturę w 1925 roku.

Od 1920 roku brał aktywny udział w wystawach poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych oraz Stowarzyszenia Artystów Wielkopolskich. Swoją pierwszą wystawę zbiorową zorganizował w 1923 roku, a kolejną w 1929. W 1924 roku po raz pierwszy wyjechał do Paryża, gdzie spotkał Józefa Pankiewicza. Po powrocie stał się jednym z założycieli oraz członków grupy artystów wielkopolskich, znanej jako Plastyka, z którą prezentował swoje prace w kraju.

Dzięki wsparciu Towarzystwa Szerzenia Sztuki Polskiej wśród Obcych miał okazję brać udział w wystawach organizowanych w Helsinkach, Sztokholmie, Brukseli, Hadze, Paryżu, Kopenhadze, Wenecji oraz Budapeszcie. W 1926 roku zainicjował powstanie Poznańskiego Instytutu Sztuk Pięknych (Szkoła Sztuk Pięknych), pełniąc funkcję przewodniczącego przez pięć lat, do momentu zamknięcia szkoły w 1934 roku.

Podczas Powszechnej Wystawy Krajowej w 1929 roku wystawił jedenaście swoich dzieł, co zostało docenione brązowym medalem. Od stycznia 1932 roku przez dwa lata mieszkał w Paryżu, gdzie na nowo związał się z Józefem Pankiewiczem. W tym okresie intensywnie pracował, a jego dzieła były pokazywane w Salon Jesiennym (1932), Salon des Tuileries (1933) oraz w l’Institut d’Esthetique Contemporaine (1933). Wystawiał prace z tego okresu w latach 1934 i 1935.

Niestety, w listopadzie 1939 roku został przymusowo wysiedlony z Poznania, tracąc przy tym dużą część swojego dorobku artystycznego. Ostatnie lata spędził w Krakowie do 1945 roku. Po zakończeniu działań wojennych został skierowany do Sędziszowa Małopolskiego, gdzie współorganizował Szkołę Rzemiosła i Przemysłu Artystycznego. W 1946 roku przeniósł się do Wrocławia, aby uczestniczyć w organizacji Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych, jednak zmarł nagle, co zakończyło jego artystyczną podróż.

Twórczość

Adam Hannytkiewicz był artystą, który specjalizował się w tworzeniu pejzaży oraz przedstawień architektonicznych. Jego talent obejmował również malarstwo portretowe, martwej natury, a także tematy historyczne i sakralne. W pracach z wczesnego etapu twórczości można dostrzec wyraźny wpływ mistrza Józefa Pankiewicza, który miał istotny wpływ na jego rozwój artystyczny.

W miarę upływu czasu, w jego dziełach zaczęło dominować wszechstronne operowanie światłem i kolorami, co przyczyniło się do unikalnego stylu, który wyróżniał go na tle innych artystów.

Oceń: Adam Hannytkiewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.71 Liczba ocen:24