Tadeusz Gadomski

---

Życiorys

Tadeusz Gadomski był synemWalerego Gadomskiego, znanego krakowskiego rzeźbiarza. Jego edukacja artystyczna rozpoczęła się w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie pobierał nauki w słynnej pracowni Jana Matejki. W dalszym ciągu kształcił się w Monachium, a także spędził czas w Paryżu i Włoszech, zdobywając różnorodne doświadczenia artystyczne.

Jako młody artysta, Gadomski podjął pracę jako rysownik w piśmie „Diabeł”. W wieku 24 lat zawarł związek małżeński z aspirującą aktorką Heleną Zielińską, która jednak szybko straciła zainteresowanie mężem. Wkrótce wdała się w romans z innym członkiem swojego zespołu aktorskiego. Gdy Tadeusz odkrył zdradę, żona opuściła dom i udała się do Poznania, gdzie zatem mimo zabezpieczeń kilkukrotnie wracała do męża, aby go później znów porzucić.

Po pewnym czasie Helena dołączyła do zespołu Jana Reckiego i występowała we wschodniej Galicji, gdzie z kolei nawiązała romans z żonatym chórzystą. Gdy w 1897 roku zespół przyjechał do Krakowa, Gadomski próbował namówić żonę do powrotu, lecz ona odmówiła. W wyniku tego incydentu Tadeusz wszedł w konflikt z kochankiem swojej żony. W trakcie bójki, w odwecie za zdradę, zadał mu śmiertelne ciosy nożem. Sąd, rozpatrując sprawę, orzekł, że Gadomski był w chwili zdarzenia niepoczytalny, co skutkowało jego uniewinnieniem od zarzutu zabójstwa.

Po I wojnie światowej artysta osiedlił się w Wilnie, gdzie stał się członkiem Wileńskiego Towarzystwa Niezależnych Artystów Sztuk Plastycznych. Gadomski poświęcił się malarstwu, tworząc głównie portrety, sceny religijne oraz pejzaże. Wśród jego osiągnięć znalazł się rysunkowy portret Kornela Ujejskiego, zaprezentowany w litografii wykonanej przez A. Pruszyńskiego. Prace Gadomskiego wystawiane były w latach 1929, 1931–1935 oraz 1940.

Po wojnie artysta osiedlił się w Świdnicy, gdzie pełnił rolę nestora polskiego malarstwa, uczestnicząc aktywnie w lokalnych przedsięwzięciach kulturalnych. W świdnickiej katedrze znajduje się jego dzieło przedstawiające Matkę Boską Częstochowską, które jest jednym z wielu jego osiągnięć artystycznych. Zmarł w lutym 1952 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej sztuce.

Nagrody

W 1887 roku Tadeusz Gadomski zdobył prestiżową nagrodę przyznaną przez Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych za swoją wyjątkową pracę zatytułowaną Głowa z natury.

Rok później, czyli w 1888 roku, artysta otrzymał kolejną nagrodę od tego samego towarzystwa za swój rysunek aktu akademickiego.

Wystawy zbiorowe

W 1948 roku odbyła się pierwsza powojenna wystawa plastyków z Świdnicy, która miała miejsce w pomieszczeniach Klubu Kupieckiego.

---

Oceń: Tadeusz Gadomski

---