Józef Hudec

---

Życiorys

Był synem stolarza, a swoją edukację rozpoczął od niższego gimnazjum we Lwowie. Po ukończeniu edukacji, podjął pracę jako zecer w drukarni „Dziennika Lwowskiego”, gdzie zapoznał się z ideami socjalistycznymi, które zyskały jego gorące poparcie. W 1889 roku dołączył do zarządu lwowskiego stowarzyszenia drukarzy „Ognisko”, a od 1895 roku pełnił funkcję prezesa tej organizacji.

Pod jego przewodnictwem stowarzyszenie przekształciło się w strukturę obejmującą całą Galicję i stało się członkiem Związku Drukarzy monarchii habsburskiej. Jego zaangażowanie w sprawy socjalne zaowocowało również zawarciem pierwszych umów zbiorowych pomiędzy drukarzami a właścicielami drukarń, co było przełomowym osiągnięciem w tym okresie.

W 1892 roku był jednym z głównych organizatorów Galicyjskiej Partii Socjaldemokratycznej, a w 1897 roku przyczynił się do powstania Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska Cieszyńskiego. W latach 1892–1915 był członkiem Krajowej Komisji Wykonawczej oraz jej lwowskiego zarządu. W 1891 roku zainicjował oraz prowadził stowarzyszenie oświatowe „Siła” we Lwowie, a także był dyrektorem Kasy Chorych w Lwowie w latach 1897–1908.

W ramach Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej służył jako radny Rady Miejskiej Lwowa w latach 1902–1908. W swojej pracy redakcyjnej współpracował z lwowskim organem PPSD, „Głosem”, oraz „Ogniskiem”. Jego działalność publiczna zaowocowała także sprawowaniem mandatu posła do austriackiej Rady Państwa w XI (17 lutego 1907 – 30 marca 1911) i XII kadencji (17 lipca 1911 – 28 stycznia 1915), gdzie reprezentował okręg wyborczy nr 7 (Lwów).

Był częścią Klubu Polskich Posłów Socjalistycznych i po pokonaniu trudności językowych zyskał reputację eksperta w dziedzinie ustawodawstwa społecznego oraz ruchów zawodowych. Uczestniczył w licznych komisjach, w tym budżetowej, oraz aktywnie działał na rzecz reformy wyborczej do Sejmu Krajowego. Ponadto, stanowił reprezentanta PPSD w Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych w latach 1912–1914.

W obliczu wybuchu I wojny światowej, w sierpniu 1914 roku dołączył do Sekcji Wschodniej Naczelnego Komitetu Narodowego. Protestował przeciwko rozbiciu Legionu Wschodniego przez narodowych demokratów. W trakcie ucieczki przed rosyjskimi wojskami osiedlił się na Śląsku Cieszyńskim, gdzie zmarł.

Józef Hudec był mężem Heleny z Wędrzynów, z którą miał trzech synów, którzy również służyli w Legionach Polskich oraz w Wojsku Polskim: Mariana Józefa (1888–1931), kapitana piechoty, Stefana Józefa (1894–1954), porucznika, oraz Wacława (1899–1940), kapitana piechoty, który tragicznie zginął w Katyniu.

---

Oceń: Józef Hudec

---