Karol Studziński, urodzony 24 stycznia 1828 roku w Krakowie, a zmarły 15 marca 1883 roku w Warszawie, był uznawanym polskim kompozytorem oraz znanym alowiolistą.
Jego życie artystyczne oraz twórczość muzyczna miały istotny wpływ na rozwój polskiej kultury muzycznej w XIX wieku.
Życiorys
Karol Studziński był synem Marcina i bratem Piotra oraz Wincentego. Uczył się pod okiem Wincentego Gorączkiewicza, co miało istotny wpływ na jego rozwój artystyczny.
W swojej karierze artystycznej, początkowo funkcjonował w Krakowie, jednak z czasem przemieścił się do Warszawy. Tam stał się członkiem kwartetu smyczkowego, którego liderem był Apolinarego Kątskiego, a także pełnił funkcję altowiolisty w Teatrze Wielkim.
Studiując oraz rozwijając swoje umiejętności, w latach 1864–1868 pełnił rolę wykładowcy śpiewu zbiorowego i solfeżu w Warszawskim Instytucie Muzycznym. W 1856 roku postanowił założyć kwartet męski, z którymi wykonał uwerturę do opery „Czarodziejski flet”.
Jego osiągnięcia kompozytorskie obejmowały między innymi stworzenie dwóch mszy oraz licznych pieśni, w tym „Do róży” przeznaczonej na sopran solo i cztero-głosowy chór mieszany. Ponadto, opublikował podręczniki takie jak „Początki śpiewu” (1871) oraz „Studia odnoszące się do sposobów śpiewania” (1878), które miały na celu wspieranie edukacji muzycznej w Polsce.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Szymon Słomczyński | Yoram Gross | Marzena Broda | Jerzy Szot | Zbylut Grzywacz | Marcin Wenzel | Stefania Domańska | Zbigniew Suchodolski (malarz) | Justyna Danczowska | Stanisław Wójcik (rzeźbiarz) | Jerzy Mierzejewski | Michał Sowiński | Romuald Oramus | Marian Majkut | Karolina Kowalska | Ludwig Burger | Władysław Bodnicki | Józef Edward Dutkiewicz | Marek Piestrak | Wiesław KwaśnyOceń: Karol Studziński