Wincenty Gorączkiewicz

---

Życiorys

Wincenty Gorączkiewicz był osobą o bogatej historii, będąc synem organisty Dominika Gorączkiewicza. W 1808 roku objął prestiżowe stanowisko organisty katedry wawelskiej, kontynuując tym samym rodzinną tradycję muzyczną. Jego edukacja miała miejsce w renomowanych miastach muzycznych, takich jak Wiedeń, Drezno i Ołomuniec. Od 1818 roku pełnił funkcję dyrektora Krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Muzyki, a także zajął stanowisko dyrektora Bursy Muzycznej przy kolegiacie św. Anny. Gorączkiewicz dyrygował również orkiestrą teatralną, co świadczy o jego wszechstronności i zaangażowaniu w życie muzyczne Krakowa.

Współpraca z Franciszkiem Mireckim to kolejny istotny aspekt jego kariery, który wzbogacił zarówno jego doświadczenie, jak i rozwój krakowskiej sceny muzycznej. Od 1845 roku Gorączkiewicz był profesorem gry na organach w szkole muzycznej przy Instytucie Technicznym, wprowadzając do programu edukacyjnego dzieła Ludwiga van Beethovena, co miało znaczący wpływ na kształcenie młodych muzyków.

Jego życie zakończyło się w Krakowie, gdzie został pochowany na cmentarzu Salwatorskim. Gorączkiewicz skomponował wiele utworów, w tym religijnych, a także intermezzo „Randez-vous fryzjera” (1816) oraz „Krakowiaki i tańce góralskie na orkiestrę” (1829). W 1847 roku wydał zbiór „Śpiewy chóralne kościoła rzymsko-katolickiego”, a także opracował pieśń „Boże, coś Polskę” na 4 głosy w 1818 roku.

O uznaniu dla jego umiejętności organowych można mówić w kontekście wizyty Ferenca Liszta w Krakowie w 1843 roku, który z podziwem wyrażał się o jego talencie. Dla upamiętnienia Gorączkiewicza, w 1866 roku w bocznej nawie katedry wawelskiej umieszczono tablicę pamiątkową, co świadczy o jego znaczeniu w historii polskiej muzyki.

---

Oceń: Wincenty Gorączkiewicz

---