Marcin Mamoń

---

Życiorys

Marcin Mamoń jest synem Bronisława Mamonia. Ukończył kierunek historii na Uniwersytecie Jagiellońskim, a także studiował na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej w PWSTiF w Łodzi, gdzie uzyskał dyplom w 1997 roku. W tym samym roku ukończył także Dokumentalny Kurs Mistrzowski prowadzony przez Andrzeja Fidyka.

W 1985 roku stał się pomysłodawcą oraz założycielem Duszpasterstwa Szkół Średnich „Przystań” O.O. Dominikanów w Krakowie. W latach 1986–1989 był aktywnym działaczem organizacji antykomunistycznych, takich jak Ruch Wolność i Pokój, Federacja Młodzieży Walczącej oraz Niezależne Zrzeszenie Studentów. Często był zatrzymywany i skazywany przez Kolegia d.s Wykroczeń. Aktywnie organizował oraz uczestniczył w demonstracjach i pikietach sprzeciwiających się obecności wojsk sowieckich w Polsce, w ramach Ruchu Wolność i Pokój. W 1989 roku zajął się również pisaniem artykułów i kolportowaniem pism podziemnych. Współzałożył Ruch Stu w 1995 roku, a w latach 1995–1997 był organizatorem i działaczem Ligi Republikańskiej.

Marcin Mamoń był dziennikarzem w gazecie codziennej „Czas Krakowski” w latach 1990–1992 oraz reporterem TVP Kraków w latach 1994–1996. W latach 2006–2008 pełnił funkcję kierownika redakcji publicystyki w TVP2. Obecnie jest freelancerem, reżyserem niezależnym, autorem filmów dokumentalnych oraz producentem. Jego praca koncentruje się na krajach ogarniętych konfliktami zbrojnymi, takich jak Syria, Irak, Ukraina, Czeczenia, Kaukaz, Afganistan, Pakistan, Somalia, Strefa Gazy i Kongo (DRC). Należy do organizacji Reporters Without Borders oraz Frontline Freelance Register.

W ciągu swojej kariery Mamoń współpracował z wieloma znaczącymi mediami, takimi jak TVN, TVP, BBC, Channel 4, VPRO (Holandia), WDR oraz The Intercept (USA). Publikował także w takich tytułach jak Rzeczpospolita, a także w tygodnikach „Uważam Rze”, „W sieci”, „Do Rzeczy” oraz „Foreign Policy”. Jest autorem książki „Wojna braci. Bojownicy, dżihadyści, kidnaperzy”.

W sierpniu 2018 roku Mamoń został korespondentem nowo utworzonej placówki Telewizji Polskiej w Tbilisi. W 2020 roku objął stanowisko zastępcy ambasadora RP w Gruzji w randze I sekretarza. Od czerwca 2021 roku pełni rolę zastępcy Redaktora Naczelnego Dziennika Polskiego oraz Gazety Krakowskiej, będąc jednocześnie felietonistą w Dzienniku Polskim.

W 2005 roku został aresztowany w Rosji, podczas pobytu na Kaukazie. Natomiast w 2013 roku był przetrzymywany w Egipcie. W 2015 roku został porwany wraz z operatorem Tomaszem Głowackim na terenie Syrii przez grupę Dżabhat an-Nusra (Syryjska al-Kaida). Obaj mężczyźni zostali ostatecznie uwolnieni 25 grudnia tego samego roku.

Filmografia (wybór)

Filmografia Marcina Mamonia zawiera różnorodne dzieła, które odzwierciedlają jego umiejętności reżyserskie oraz scenariuszowe.

• 2015: Bruder des jihad – reżyseria,
• 2012: Wojna – reżyseria,
• 2012: Trumny smoleńskie – reżyseria,
• 2011: Grand Hotel – reżyseria,
• 2011: Drugi marsz – reżyseria,
• 2011: Katyń na bazarze – reżyseria,
• 2010: Dług – reżyseria,
• 2010: Ósma brama – reżyseria,
• 2009: Mężczyzna po 40. woli być przemytnikiem – reżyseria,
• 2006-2008: Korespondent (serial dokumentalny; 27 odc.) – reżyseria,
• 2006: Dżihad (serial dokumentalny; 3 odc.) – reżyseria,
• 2005: Chechnya: The Dirty War – reżyseria,
• 2005: The Smell of Paradise – reżyseria,
• 2003: Gra w Irak – reżyseria,
• 2003: Tadżykistan – wesele w Kołchozie Komunizm – reżyseria, scenariusz,
• 2003: Kirgistan – Gorbaczow w Szwajcarii – reżyseria, scenariusz,
• 2003: Sen – reżyseria,
• 2002: Azerbejdżan – urodziny prezydenta – reżyseria, scenariusz,
• 2002: Gruzja – zabić prezydenta – reżyseria, scenariusz,
• 2002: Barbarzyńcy – reżyseria,
• 2001: Cena prawdy – reżyseria,
• 1999: The Making a New Empire – associate producer,
• 1998: Prawdziwy Ojciec Chrzestny – reżyseria,
• 1996: …albo śmierć – reżyseria,
• 1995: Allah Akbar – znaczy Bóg jest wielki.

Nagrody

Marcin Mamoń zdobył wiele prestiżowych nagród w swojej karierze, co odzwierciedla jego talent i zaangażowanie w dziedzinie mediów oraz dziennikarstwa. Oto niektóre z wyróżnień, które przyznano mu na przestrzeni lat:

• W 1995 roku otrzymał Nagrodę Specjalną na Festiwalu Mediów „Człowiek w zagrożeniu” w Łodzi,
• Rok później, w 1996, podczas tego samego festiwalu, uzyskał wyróżnienie,
• W 2001 roku zdobył Grand Prix Korzenie na Międzynarodowym Festiwalu Telewizyjnym Filmów i Programów Etnicznych U Siebie – At Home,
• W 2002 roku przyznano mu Nagrodę Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich im. Kazimierza Dziewanowskiego,
• W 2007 roku zdobył wyróżnienie na Festiwalu w Monte Carlo,
• W 2010 roku otrzymał Grand Prix na Festiwalu Filmów Dokumentalnych HumanDOC Globalny Rozwój w Kinie,
• W tym samym roku został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi,
• W 2013 roku został Dziennikarzem Roku Małopolski,
• W 2017 roku przyznano mu Odznakę honorową „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych”,
• W 2018 roku otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności,
• W 2019 roku został uhonorowany Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości,
• A w 2020 roku zdobył Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

---

Oceń: Marcin Mamoń

---