Włodzimierz Długoszewski to postać niezwykle istotna w polskiej historii sportu oraz dziennikarstwa. Urodzony 6 kwietnia 1905 roku w malowniczym Krakowie, na stałe zapisał się w pamięci jako utalentowany wioślarz, którego osiągnięcia sportowe były imponujące.
Jednak jego życie to nie tylko sport; Długoszewski był również cenionym dziennikarzem i publicystą sportowym. Jego wiedza na temat sportu oraz pasja do pisania sprawiły, że stał się jednym z najważniejszych głosów w mediów sportowych w Polsce. Jako redaktor w koncernie IKC, przyczynił się do popularyzowania sportu w kraju, łącząc swoje zainteresowania ze zdolnościami dziennikarskimi.
Niestety, jego życie zostało tragicznie przerwane 25 lipca 1945 roku w Hamburgu, gdzie zginął. Pamięć o Włodzimierzu Długoszewskim jest wciąż żywa dzięki jego wkładzie w rozwój sportu oraz mediów w Polsce.
Życiorys
Włodzimierz Długoszewski był osobą, która ukończyła dwa liczące się kierunki w krakowskich uczelniach: Uniwersytet Jagielloński na Wydziale Filozoficznym oraz Wyższe Studium Handlowe. Jego kariera dziennikarska rozpoczęła się w 1928 roku, kiedy to stał się korespondentem berlińskiego czasopisma Wassersport, a kontynuował ją aż do 1939 roku. W 1938 roku otrzymał prestiżową nagrodę dziennikarską od Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, co potwierdziło jego znaczenie w świecie sportu i mediów.
Długoszewski był również aktywnym działaczem sportowym. Pełnił funkcję wiceprezesa krakowskiego oddziału Związku Dziennikarzy Sportowych RP oraz uczestniczył w sekcjach sportowych takich jak AZS Kraków oraz Sokół Kraków. Jego osiągnięcia sportowe były imponujące; zdobył tytuł akademickiego mistrza świata w kategorii jedynek w latach 1924 i 1927 oraz czterokrotnie został mistrzem Polski w latach 1926, 1927, 1929 i 1930. W 1936 roku był kapitanem polskiej reprezentacji wioślarskiej podczas Igrzysk Olimpijskich w Berlinie.
Po wybuchu II wojny światowej jego życie nabrało dramatycznego zwrotu. W czasie okupacji niemieckiej pracował jako redaktor w krakowskim Propaganda Amt. Od jesieni 1939 roku związany był z ZWZ-AK, a po aresztowaniu 6 listopada 1942 roku przeszedł przez różne etapy brutalnej rzeczywistości obozowej. Początkowo był więziony w więzieniu na ul. Montelupich, a następnie trafił do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie nosił numer 79036. W 1944 roku, jesienią, został przewieziony do obozu Sachsenhausen, gdzie przetrwał do wyzwolenia. Po wojnie został umieszczony w obozie dla oswobodzonych więźniów Gedehne koło Hamburga. Niestety, zmarł w wyniku wycieńczenia spowodowanego tyfusem.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Jerzy Kisielewski | Mortalcio | Marcin Mamoń | Andrzej Celarek | Agnieszka Jastrzębska | Bożena Walter | Tadeusz Żuk-Skarszewski | Katarzyna Krzyżewska | Piotr Jędrzejek | Dariusz Domański | Darek Maciborek | Piotr Kosiński | Zbigniew Łuczyński | Agnieszka Sabor | Renata Kim | Beata Biel | Anna Woźniakowska | Wojciech Mróz | Piotr Wojdyło | Brygida GrysiakOceń: Włodzimierz Długoszewski