Jaskinia pod Nyżą

---

Położenie

Warto zwrócić uwagę, że opis miejsce jest niezwykle interesujący. Jaskinia umiejscowiona jest u podstawy długiego muru skalnego, który rozciąga się wzdłuż północno-zachodniej strony betonowego ogrodzenia jednostki wojskowej.

Owa lokalizacja znajduje się w odległości około 60 metrów od bramy wspomnianej jednostki. Ciekawostką jest to, że pomiędzy ogrodzeniem a otworem jaskini prowadzi ścieżka. Jaskinia leży poniżej charakterystycznej skalnej nyży, co dodaje jej wyjątkowego uroku.

Opis jaskini

Jaskinia charakteryzuje się ciasnymi korytarzami, a otwór wejściowy znajduje się na poziomie ziemi. Początkowo opada on progiem o wysokości 2,5 metra, który stanowią wapienne głazy zakorzenione w próchniczno-piaszczystym podłożu. Zaraz za otworem, na północny wschód, odbiega korytarz, którego dno pokryte jest wapiennym gruzem. W dalszej części tego korytarza napotkać można:

• próg,
• ciasną rurę o długości dwóch metrów,
• zacisk,
• kolejny próg,
• dwumetrowy korytarz częściowo zamknięty naciekami.

Powstanie tej jaskini związane jest z wielenieniem wapieni oraz dolomitów z okresu jury późnej. Jej kształt uformował się w wyniku przepływu wody przez pionowe spękania ciosowe, co widoczne jest w korytarzach mających postać rur oraz wżerach obecnych na ich ścianach.

Wnętrze jaskini obfituje w nacieki. Na stropie tylnej części korytarza można zobaczyć białe stalaktyty, stworzone z drobnokrystalicznego kalcytu, które osiągają długość do 10 centymetrów. Za trzecim zaciskiem znajdują się polewy oraz kolejne stalaktyty, a w niektórych miejscach polewy te osiągają grubość kilku centymetrów. Namulisko w jaskini jest skąpe, złożone z piaszczysto-próchnicznych lub gliniasto-piaszczystych osadów, a na powierzchni w niektórych rejonach pokryte jest ostrokrawędzistym wapiennym gruzem. W tylnej części korytarza można także dostrzec krzemienie oraz wapienne bryły.

Światło dociera jedynie do dna pod otworem wejściowym, gdzie na ścianach i dnie rozwijają się glony oraz mchy. Wnętrze jaskini charakteryzuje się zmiennym przewiewem powietrza, który nie jest uzależniony od sezonowych zmian w otoczeniu zewnętrznym.

Historia eksploracji i dokumentacji

Jaskinia pod Nyżą została odkryta przez B. Słobodziana w 1997 roku. Wejście do niej było początkowo zawalony gruzem skalnym, co utrudniało dostęp. Jednak w listopadzie tego samego roku, zespół w składzie Andrzej Górny, Grażyna Kowalczyk oraz Anna Kwapień, odkrył otwór jaskini.

W lipcu 1998 roku, Tomasz Wajzyk dotarł do końca korytarza, który biegł w kierunku zachodnim oraz północno-zachodnim. Niestety, obecnie wejście do jaskini jest znowu zasypane gruzem, co stawia wyzwanie dla późniejszych eksploracji.

W 2004 roku przeprowadzono dalsze prace eksploracyjne, podczas których Marcin Pruc, Jarosław Rogalski i Jacek Sikora poszerzyli wąski korytarzyk północno-wschodni, co umożliwiło dostęp do jego dalszej części. Dokumentację oraz szczegółowy plan jaskini sporządził A. Górny w 1999 roku.

---

Oceń: Jaskinia pod Nyżą

---