Kamienica Pod Murzynami

Interesująca nazwa „Pod Etiopy” odzwierciedla historię apteki Grygiera i Jacentego Kwapińskich, która mieściła się w tym miejscu na początku XVI wieku. Warto zauważyć, że na narożnym piętrze znajduje się płaskorzeźba z XVI wieku, przedstawiająca dwie postacie Murzynów, traktowana dawniej jako reklama apteki.

Rodzina Kwapińskich odegrała kluczową rolę w przekształceniu kamienicy, nadając jej współczesny wygląd. Już w połowie XVII wieku Grygier Kwapiński zdecydował się na przebudowę budynku, zmieniając go z drewnianej konstrukcji na murowaną. Natomiast pod koniec XVII wieku, jego syn Jacenty, wzbogacił kamienicę o drugie piętro. Po tragicznych wydarzeniach pożaru w 1821 roku budynek został odbudowany, a do jego struktury dodano trzecie piętro.

Kamienica ta zyskała również uznanie w literaturze. Konstanty Ildefons Gałczyński opisał tę kamienicę w swoim wierszu „Zaczarowana dorożka”. Obok budynku, na placu Mariackim, znajdował się postój dorożek, z którego regularnie korzystał mówiący wierszem fiakier Jan Kaczara, zainspirowujący poetyckie zarysy Gałczyńskiego. W 1989 roku na ścianie kamienicy umieszczono tablicę upamiętniającą tego znakomitego twórcę literackiego oraz jego dzieło.

25 czerwca 1931 roku, po latach historii i przekształceń, kamienica została wpisana do rejestru zabytków, co potwierdza jej znaczenie w dziedzictwie kulturowym Krakowa. Kamienica Pod Murzynami posiada również swoją pozycję w gminnej ewidencji zabytków, co podkreśla jej ochronę i wartość dla przyszłych pokoleń.