Kamienica Przechodnia w Krakowie

---

Historia

W XIV wieku na terenie dzisiejszej kamienicy wzniesiono dwa gotyckie obiekty. Zachodni z nich stał się własnością rodziny rzemieślniczej Falkowiczów, podczas gdy wschodni od końca XVI wieku należał do węgierskiego złotnika J. Kolaia. W około 1595 roku, J. Kolai nabył również kamienicę zachodnią i zainicjował połączenie obu budynków w jeden. W tym samym okresie przekształcono tylną oficynę w budynek mieszkalny.

W okresie XVI i XVII wieku, omawiana kamienica pełniła funkcję mennicy. Między pierwszą a trzecią ćwiercią XVII wieku powróciła w ręce rodziny Falkowiczów, po czym przeszła kolejną przebudowę. Na końcu XVII wieku budynek przeszedł na własność rodzin Zacherlów oraz Kikulinusów. W 1816 roku przekształcono oficynę, a cztery lata później, w 1820 roku, przeprowadzono kapitalny remont kamienicy, w ramach którego wymieniono m.in. drewniane ściany.

W 1824 roku kamienica została zakupiona przez nieznanego z imienia Rajskiego. Niestety, na początku XX wieku budynek został wyburzony. W latach 1907–1910 wzniesiono na jego miejscu nową, modernistyczną kamienicę z elementami secesji, której autorem był architekt Władysław Hanisz. W tym czasie tylną oficynę przebudowano na samodzielny budynek, którego elewacja główna wychodziła na ulicę Reformacką.

Dnia 25 czerwca 1984 roku kamienica znalazła się w rejestrze zabytków, wraz z sąsiadującą kamienicą przy ulicy Reformackiej 3, która kiedyś była jej oficyną. Choć obecnie są one administracyjnie różnymi budynkami, w rejestrze zabytków są nadal ujęte jako jeden wpis.

---

Oceń: Kamienica Przechodnia w Krakowie

---