Feliks Antoniak

---

Życiorys

W 1903 roku Feliks Antoniak rozpoczął swoją edukację w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, gdzie zgłębiał tajniki rzeźby figuralnej. Już zaledwie dwa lata później, dyrektor tej szkoły, Stanisław Barabasz, zachęcił Feliksa oraz innych uczniów do spróbowania swoich sił w narciarstwie na nartach, które sami przygotowali. W roku 1906 Antoniak wziął udział w pierwszych wycieczkach narciarskich, podczas których towarzyszyli mu znani narciarze, tacy jak Mariusz Zaruski, Stanisław Zdyb, Józef Lesiecki oraz Mieczysław Karłowicz.

Prawie natychmiast po tym, w 1907 roku, Feliks został pomocnikiem instruktora w kursie narciarskim prowadzonym przez Mariusza Zaruskiego. To doświadczenie umożliwiło mu dołączenie do Zakopiańskiego Oddziału Narciarzy w ramach Towarzystwa Tatrzańskiego, które później przekształciło się w Sekcję Narciarską Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego.

Feliks Antoniak w 1907 roku dokonał znaczącego osiągnięcia, przechodząc zimą do Morskiego Oka przez Zawrat i Świstówkę, w towarzystwie Stanisława Zdyba. W styczniu 1908 roku zdobył Świnicę, a w lutym tego samego roku uczestniczył w wspinaczce na Żółtą Turnię, Skrajną Turnię oraz Pośrednią Turnię. W marcu 1908 roku przeszedł przez Czerwone Wierchy i był uważany za jednego z najwybitniejszych polskich narciarzy swojego okresu. W tym samym roku zakończył naukę w zakopiańskiej placówce i wyjechał do Wiednia, gdzie należał do Akademickiego Ski-Verein, a w wolnych chwilach uprawiał narciarstwo alpejskie.

Od 1913 roku przebywał w Paryżu, gdzie kontynuował naukę w École des beaux-arts. W obliczu wybuchu I wojny światowej, Antoniak zgłosił się ochotniczo do armii francuskiej, w której służył do 1919 roku, po czym powrócił do Polski. Podczas pobytu we Francji, wysyłał swoje prace na wystawy w Pałacu Sztuki w Krakowie oraz w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. Jego ilustracje publikowane były w licznych czasopismach na terenach polskich.

Od 1925 roku był zatrudniony w Polskich Kopalniach Skarbowych na Śląsku, a po zakończeniu II wojny światowej kontynuował pracę w tym sektorze. Po 1945 roku zaangażował się w organizację oraz rozwój turystyki narciarskiej w Beskidach i Tatrach, co przyczyniło się do popularyzacji tego sportu w Polsce.

W 1960 roku Feliks Antoniak został honorowym członkiem Sekcji Narciarskiej Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Po przejściu na emeryturę, swoją uwagę skierował na rzeźbę, regularnie uczestnicząc w wystawach zbiorowych. Od 1965 do 1967 roku był aktywny w wystawach organizowanych przez katowicki oddział Związku Polskich Artystów Plastyków. Od 1961 roku mieszkał w Chorzowie, gdzie zmarł w 1974 roku. Jego wspomnienia były publikowane w latach 1965-1967 w czasopiśmie „Tempo”.

Feliks Antoniak specjalizował się w rzeźbie w drewnie oraz kamieniu, tworząc zarówno dzieła sakralne, jak i świeckie, które pozostają w pamięci wielu miłośników sztuki.

---

Oceń: Feliks Antoniak

---