Jacek Bunsch

---

Życiorys

Jacek Bunsch to utalentowany artysta, który ukończył studia z zakresu filologii polskiej i teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1978 roku. W roku 1981 zdobył dyplom na Wydziale Reżyserii Dramatu krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego. Już w czasie studiów jego zainteresowania rozszerzały się, co doprowadziło go do współpracy z różnymi czasopismami, takimi jak „Teatr”, gdzie publikował swoje teksty jako dziennikarz.

Jego teatr dla widowni rozpoczął się w 1980 roku, gdy zadebiutował w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie reżyserując spektakl Odejście głodomora autorstwa Tadeusza Różewicza. Od 1981 roku był związany z Teatrem Polskim we Wrocławiu, gdzie stworzył wiele znaczących realizacji, takich jak Szewcy autorstwa Witkacego, a także głębokie adaptacje dramatów Witolda Gombrowicza i innych znakomitych twórców.

W latach 1985-1989 pełnił funkcję dyrektora Teatru Polskiego we Wrocławiu, a po 1991 roku rozpoczął współpracę z teatrami za granicą, w tym w Danii i Czechach. Tam wystawił wiele znanych spektakli, w tym Wariata i zakonnicę Witkacego oraz Iwonę, księżniczkę Burgunda Gombrowicza, co przyniosło mu uznanie także poza Polską.

Od roku 1990 związał się z Teatrem Polskim w Poznaniu, gdzie reżyserował takie dramaty jak Król umiera E. Ionesco. Jego inscenizacje przynosiły sukcesy, m.in. adaptacja Dekameronu według G. Boccaccia z 1994 roku zdobyła uznanie na Festiwalu Teatru Polskiego w Rydze.

Później swoimi pomysłami zasilił wiele innych teatru, takich jak Teatr Śląski, Teatr Współczesny we Wrocławiu, oraz Teatr Zagłębia w Sosnowcu, co świadczyło o jego wszechstronnych zdolnościach.

W sezonie 2003-2004 był dyrektorem artystycznym Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, a w latach 2004-2008 kierował Teatrem Miejskim im. W. Gombrowicza w Gdyni. Także był pomysłodawcą Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@Port, który odbywał się w Gdyni i promował najlepsze przedstawienia z kraju.

Na scenie krakowskiego Teatru Ludowego zrealizował adaptację kontrowersyjnej powieści Mechaniczna pomarańcza A. Burgessa. W latach 2010-2012 w Nowym Teatrze w Słupsku przygotował inscenizacje Wariat i zakonnica oraz Wścieklica na festiwalu „Witkacomania”. Ostatnie realizacje obejmowały adaptacje Gombrowicza w Teatrze Piwnica przy Krypcie w Szczecinie oraz Teatrze Polskim w Szczecinie, m.in. Tancerz mecenasa Kraykowskiego.

Jacek Bunsch był również wykładowcą na Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Uniwersytecie Wrocławskim, a od 2012 roku prowadził wykłady w Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie oraz wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych.

W uznaniu jego wybitnych osiągnięć artystycznych, odznaczono go Srebrnym Krzyżem Zasługi w 1989 roku, a w 2022 Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego przyznał mu Odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

Życie prywatne

Jacek Bunsch pochodzi z artystycznej rodziny. Jest synem malarki Krystyny Gruchalskiej (1920-2013) oraz grafika Franciszka Bunscha (ur. 1926). Jest bratanek znanego scenografa Alego Bunscha (1925-1985) oraz wnukiem architekta Aleksandra Gruchalskiego (1894-1943) i malarza Adama Bunscha (1896-1969), a także prawnukiem rzeźbiarza Alojzego Bunscha (1859-1916).

Nagrody i wyróżnienia

Jacek Bunsch to osoba o bogatej karierze teatralnej, która została doceniona na wielu płaszczyznach.

• 1983: Wrocław − Wyróżniony Statuetką Aleksandra Fredry, nagrodą przyznawaną przez wrocławskich krytyków teatralnych oraz Wrocławskie Towarzystwo Przyjaciół Teatru, za spektakl Szewcy w reżyserii J. Bunscha, uznawany za jedno z najważniejszych wydarzeń teatralnych Wrocławia,
• 1986: Opole − Otrzymał wyróżnienie podczas XII Opolskich Konfrontacji Teatralnych za tekst i reżyserię sztuki Janulka, córka Fizdejki S. I. Witkiewicza, która odbyła się w Teatrze Polskim we Wrocławiu,
• 1987: Wrocław − Ponownie uhonorowany Statuetką Aleksandra Fredry za spektakl Kandyd, czyli optymizm, reżyserowany przez Macieja Wojtyszki, uznany jako jedno z najważniejszych osiągnięć teatralnych,
• 1991: Opole − Zdobył nagrodę zespołową dla aktorów i realizatorów spektaklu Biesiada u hrabiny Kotłubaj według Witolda Gombrowicza, prezentowanego w Teatrze Polskim we Wrocławiu,
• 2002: Otrzymał Śląską Złotą Maskę za przedstawienie Operetka Witolda Gombrowicza w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu,
• 2003: Zdobył nagrodę Kreaton, przyznawaną przez Towarzystwo Przyjaciół Teatru Zagłębia dla reżysera sezonu, a także Śląską Złotą Maskę w kategorii „najlepszy reżyser” za reżyserię spektaklu Ferdydurke według Witolda Gombrowicza, wystawianego w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu.

Ważniejsze spektakle teatralne

W ramach kariery Jacka Bunscha miało miejsce wiele znaczących premier teatralnych, które wpisały się w historię polskiego teatru. Oto niektóre z nich:

• T. Różewicz, Odejście głodomora, Teatr im. J. Słowackiego, Kraków 1980,
• S.I. Witkiewicz, Szewcy, Teatr Polski, Wrocław 1982,
• S.I. Witkiewicz, Oni, Teatr Polski, Wrocław 1984,
• W. Gombrowicz, Historia, Teatr Polski, Wrocław 1985,
• S.I. Witkiewicz, Janulka, córka Fizdejki, Teatr Polski, Wrocław 1986,
• G. Büchner, Śmierć Dantona, Teatr Polski, Wrocław 1988,
• A. Rybakow, Dzieci Arbatu, Teatr Polski, Wrocław 1988,
• W. Gombrowicz, Biesiada u hrabiny Kotłubaj, Teatr Polski, Wrocław 1990,
• E. Ionesco, Król umiera, czyli ceremonie, Teatr Polski, Poznań 1991,
• S.I. Witkiewicz, Wariat i zakonnica, Teatr Odense (Dania) 1992,
• A. Miller, Czarownice z Salem, Teatr im. W. Bogusławskiego, Kalisz 1992,
• W. Gombrowicz, Iwona, Teatr Odense (Dania) 1993,
• G. Boccaccio, Dekameron, Teatr Polski, Poznań 1994,
• F. Dürrenmatt, Wizyta starszej pani, Teatr im. W. Bogusławskiego, Kalisz 1994,
• F. Dostojewski, Gracz, Teatr Polski Wrocław 1995,
• B. Schulz, Xięga bałwochwalcza, Teatr Współczesny, Wrocław 1996,
• W. Szekspir, Wesołe kumoszki z Windsoru, Teatr Odense (Dania) 1998,
• W. Gombrowicz, Dziewictwo. Na kuchennych schodach, Teatr Śląski, Katowice 1998,
• F. Kafka, Przemiana, Teatr Bez Sceny, Katowice 1999,
• W. Gombrowicz, Operetka, Teatr Zagłębia, Sosnowiec 2001,
• W. Gombrowicz, Ferdydurke, Teatr Zagłębia, Sosnowiec 2002,
• S.I. Witkiewicz, Jan Maciej Karol Wścieklica, Teatr im. W. Siemaszkowej, Rzeszów 2003,
• B. Schulz, Play-Schulz, Teatr Bez Sceny, Katowice 2003,
• S. Mrożek, Tango, Teatr im. W. Siemaszkowej, Rzeszów 2004,
• W. Gombrowicz, Ślub, Teatr Zagłębia, Sosnowiec 2004,
• M. Cervantes, Don Kichote, Teatr im. W. Gombrowicza, Scena Letnia, Gdynia 2005,
• Ch. Hampton, Niebezpieczne związki, Teatr im. W. Gombrowicza, Gdynia 2006,
• S.I. Witkiewicz, Wariat i zakonnica, Teatr im. W. Gombrowicza, Gdynia 2006,
• W. Gombrowicz, Pornografia, Teatr Zagłębia, Sosnowiec 2010,
• A. Burgess, Mechaniczna pomarańcza, Teatr Ludowy, Kraków 2011,
• S.I. Witkiewicz, Jan Maciej Karol Wścieklica, Festiwal „Witkacomania”, Nowy Teatr, Słupsk 2012,
• W. Gombrowicz, Pamiętnik Stefana Czarnieckiego, Teatr Piwnica przy Krypcie, Szczecin 2015,
• W. Gombrowicz, Tancerz mecenasa Kraykowskiego, Lubuski Teatr, Zielona Góra 2017,
• S.I. Witkiewicz, Oni, Teatr Polski, Szczecin 2019,
• W. Gombrowicz, Tancerz mecenasa Kraykowskiego, prezentacja online 2021,
• J. Słowacki, Ksiądz Marek, Teatr Polski, Wrocław 2022.

---

Oceń: Jacek Bunsch

---