Henryk Białczyński

---

Życiorys

Henryk Białczyński wychował się w wielodzietnej rodzinie robotniczej, gdzie z powodu trudnych warunków finansowych od najmłodszych lat musiał podejmować pracę. Po zdobyciu zawodu księgarza, jego zawodowe życie związało się z kształceniem młodzieży w zakresie różnych umiejętności zawodowych. Odgrywał ważną rolę w społeczeństwie, a jego zaangażowanie zaowocowało mianowaniem go na stanowisko przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej Żyrardowa w 1956 roku. W 1960 roku objął podobną funkcję w Płocku. W 1965 zaczął pracować w kierownictwie Głównego Urzędu Statystycznego, gdzie stał się jednym z organizatorów Narodowego Spisu Powszechnego w 1970 roku.

W jego działalności w GUS kluczowe były innowacje w technologiach obliczeniowych oraz rozwój oferty wydawniczej urzędu, a także utworzenie działu statystyki terenowej. Po awansie na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy, Płac i Spraw Socjalnych w 1972 roku, Białczyński pełnił tę funkcję aż do 1983 roku. Skupiał się wtedy głównie na problemach socjalnych, wydawniczych, poligraficznych i rekreacyjnych, a także nad prowadzeniem badań w tych obszarach. Jego współpraca z organizacjami pozarządowymi, takimi jak Polskie Towarzystwo Krajoznawcze, Fundusz Wczasów Pracowniczych oraz Polski Komitet Pomocy Społecznej, przyczyniła się do jego rozwoju osobistego i zawodowego.

Henryk Białczyński pełnił także funkcję prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w latach 1981–1983. W okresie, gdy powstawała Rządowa Rada ds. Rodziny, znacząco wspierał jej działalność. Dodatkowo był współzałożycielem i pierwszym redaktorem naczelnym czasopisma Polityka Społeczna. Jego aktywność w sferze kultury i edukacji przejawiała się również w inicjatywie powstania Muzeum Zabawek i Zabawy w Kielcach, co czyni go postacią znaczącą w polskiej historii społecznej.

---

Oceń: Henryk Białczyński

---