Jan Piekło

---

Życiorys

Jan Piekło to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiego dziennikarstwa i działalności publicznej. Ukończył Wydział Filologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego, zdobywając tytuł magistra filologii polskiej w 1977 roku. W okresie od 1978 do 1981 roku piastował stanowisko dziennikarza w „Gazecie Krakowskiej”, czasopiśmie, które po sierpniu 1980 roku stało się miejscem niezależnych głosów oraz platformą dla opozycyjnych postulatów wobec władz PRL. Jako aktywny członek redakcyjnej „Solidarności”, wspierał ruchy sprzeciwiające się reżimowi.

Po wprowadzeniu stanu wojennego został zwolniony z redakcji, a jego kariera zawodowa przyjęła inny kierunek, gdyż pracował jako psychoterapeuta w Klinice Psychiatrii Dzieci i Młodzieży w Krakowie. W tym czasie zaangażował się w niezależny ruch wydawniczy „Solidarności”, co wykazało jego chęć niesienia pomocy w trudnych czasach.

W latach 1989 i 1990 Piekło związany był z „Tygodnikiem Powszechnym”, gdzie miał możliwość relacjonowania wydarzeń historycznych, takich jak rewolucja rumuńska. W grudniu 1989 roku relacjonował obalenie reżimu Nicolae Ceaușescu. Jego rozwój zawodowy obejmował również staż w anglojęzycznym dzienniku „Fort Worth Star-Telegram” w Teksasie, który odbył w okresie marzec-wrzesień 1990. Staż został zorganizowany przez Center for the Foreign Journalists z siedzibą w Reston w Wirginii.

W 1991 roku ukończył podyplomowy program „Dziennikarstwo a demokracja” na Uniwersytecie w Sztokholmie, a w 1992 wziął udział w Projekcie Rozwoju Mediów Europy Środkowo-Wschodniej, nadzorowanym przez Uniwersytet Missouri.

Na przestrzeni lat 1992–1995 pracował jako niezależny reporter, dokumentując rozpad Jugosławii oraz wojnę w Bośni i Hercegowinie. Uczestniczył w pierwszym konwoju humanitarnym do oblężonego Sarajewa, zorganizowanym przez Janinę Ochojską. Jego pobyt w tym regionie przyczynił się do jego krytycznego spojrzenia na rolę dziennikarza oraz mediów, prowadząc do poczucia bezsilności i traumy.

Po 2000 roku redagował elektroniczny magazyn „Forum”, który zyskał reputację platformy dialogu międzykulturowego. W latach 2001-2002 koordynował projekt „Mosty Tolerancji”, współorganizowany przez Fundację Kultury Chrześcijańskiej „Znak” oraz amerykański konsulat generalny w Krakowie. W maju 2005 został dyrektorem wykonawczym PAUCI, organizacji zajmującej się współpracą polsko-ukraińską, a także projektami transgranicznymi w Armenii, Gruzji i Mołdawii.

W latach 2011–2013 był członkiem Komitetu Sterującego Forum Społeczeństwa Obywatelskiego Partnerstwa Wschodniego, co znakomicie odzwierciedla jego zaangażowanie w sprawy europejskie.

W dniu 26 października 2016 roku, na mocy decyzji Prezydenta RP, został mianowany ambasadorem nadzwyczajnym i pełnomocnym RP na Ukrainie. Choć jego powołanie wzbudziło kontrowersje, rozpoczął misję w Kijowie, składając listy uwierzytelniające prezydentowi Ukrainy, Petrowi Poroszence. Został odwołany w grudniu 2018 roku, a jego kadencja zakończyła się 31 stycznia 2019 roku.

Publikacje

Jan Piekło to autor, którego prace poruszają istotne kwestie współczesnego świata. Poniżej przedstawiamy jego publikacje:

• Epitafium dla Jugosławii, Kraków 1994, wyd. Tasso, OCLC 863093675,
• Moje odkrywanie Ameryki. Kartki z podróżnego notatnika: marzec–wrzesień 1990, Kraków 1997, wyd. Lord Sinclair, ISBN 83-86404-00-0,
• Węzeł bałkański (red. Jan Piekło, Stefan Wilkanowicz); Fundacja Kultury Chrześcijańskiej „Znak”. Kraków 1998, wyd. „Lux Libri”, ISBN 83-910583-1-X,
• Russia Today: Neo-Imperialism and Crisis – The Polish Perspective. core.ac.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-21)]. Instytut Spraw Publicznych, Analizy i opinie 7/92, marzec 2009,
• Zapach anioła, Gdynia 2013, wyd. Novae Res Wydawnictwo Innowacyjne, ISBN 978-83-7722-534-9.

---

Oceń: Jan Piekło

---