Stanisław Baranik


Stanisław Jan Baranik, urodzony 26 czerwca 1936 roku w Krakowie, był postacią znaczącą w polskiej historii sprzętu elektronicznego oraz w polityce. Zmarł 5 września 1988 roku w tym samym mieście, w którym się urodził.

Był techniką elektroniki z ogromnym doświadczeniem, który zaangażował się również w działalność polityczną, pełniąc funkcję posła w Sejmie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w ramach VIII i IX kadencji.

Życiorys

Stanisław Baranik, syn Stanisława i Eugenii, rozpoczął swoją drogę zawodową w 1953 roku, podejmując zatrudnienie w Hucie im. Lenina, gdzie pracował jako elektronik. Z upływem lat, w 1975 roku, awansował na stanowisko mistrza na Oddziale Prototypów.

W swoim życiu aktywnie uczestniczył w działalności Związku Młodzieży Polskiej oraz Związku Młodzieży Socjalistycznej. W 1963 roku związał się z Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą, gdzie pełnił rolę sekretarza w podstawowej organizacji partyjnej w Hucie. W latach 1978–1980 piastował stanowisko radnego Rady Narodowej w Krakowie.

Jego kariera polityczna nabrała tempa w 1980 roku, kiedy to uzyskał mandat posła na Sejm PRL VIII kadencji, reprezentując okręg Kraków. W trakcie swojej kadencji zasiadał w różnych komisjach, w tym w Komisji Górnictwa, Energetyki i Chemii, oraz w Komisji Przemysłu Ciężkiego, Maszynowego i Hutnictwa, angażując się w liczne kwestie dotyczące przemysłu i samorządu.

Reelekcję uzyskał w 1985 roku, tym razem w okręgu Kraków-Nowa Huta. W tej kadencji był członkiem Komisji Przemysłu i Komisji Spraw Samorządowych. W 1986 roku objął najwyższe stanowisko w Komitecie Fabrycznym PZPR w Hucie im. Lenina oraz dołączył do egzekutywy Komitetu Krakowskiego partii.

Niestety, zmarł podczas pełnienia mandatu posła. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Grębałowskim, gdzie spoczywa pamięć o jego życiu i dokonań.


Oceń: Stanisław Baranik

Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:9