Michał Świerzyński, urodzony 25 października 1868 roku w Krakowie, to postać niezwykle ważna w polskiej muzyce. Jego życie naznaczone było pasją do kompozycji, dyrygentury i nauczania. Ostatnie chwile spędził w Warszawie, gdzie zmarł 30 czerwca 1957 roku.
Świerzyński był nie tylko kompozytorem, ale również pełnił funkcję dyrygenta i pedagoga, kształtując wiele młodych talentów w Polsce.
Życiorys
Michał Świerzyński przyszedł na świat w artystycznej rodzinie, gdzie jego ojcem był malarz Saturnin, a matką Weneranda ze Stylińskich, żyjaca w latach 1826–1904. Jego przygoda z muzyką zaczęła się w 1880 roku, kiedy miał jedynie 12 lat. Pierwsze lekcje gry na fortepianie pobierał u Jana Drewnowskiego i Antoniego Płacheckiego.
W 1888 roku związał się z Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie, gdzie kształcił się pod okiem Zygmunta Noskowskiego. Swoje umiejętności rozwijał również w Warszawie oraz Pradze, mając Oskara Nedbala jako swojego nauczyciela. W latach 1906–1908 pełnił rolę dyrygenta orkiestry operowej we Lwowie.
Od roku 1908 do 1930 był profesorem w krakowskim konserwatorium, a następnie, do 1936 roku, uczył w Wielkopolskiej Szkole Muzycznej w Poznaniu. Po 1936 roku osiedlił się na stałe w Warszawie.
W dniu 22 lipca 1952 roku, za swoje osiągnięcia w dziedzinie kultury oraz sztuki, otrzymał Złoty Krzyż Zasługi. Od 8 sierpnia 1908 roku był żonaty z Marią Ludmiłą z Nowaków (1882–1968), z którą doczekał się dwóch synów, Jerzego (1910–1997), który zdobył tytuł magistra prawa, oraz Adama (1914–1997), kompozytora, krytyka muzycznego oraz żołnierza Armii Krajowej.
Michał Świerzyński zmarł w Warszawie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 101-1-24,25.
Twórczość
Michał Świerzyński to wybitna postać w polskiej muzyce, odpowiedzialny za stworzenie sześciu symfonii. Jego twórczość nie ograniczała się jedynie do tego gatunku, bowiem w 1948 roku skomponował Uwerturę podhalańską, która zyskała uznanie wśród melomanów.
W jego dorobku znajdują się także opery, w tym: Ksenia (1895), Nocleg w Apeninach (1922), oparty na dziele Aleksandra Fredry, oraz Książę ordynat (1929). Jako twórca baletowy również sięgnął po to medium, czego przykładem jest Sen artysty z 1930 roku.
Warto również wspomnieć o jego twórczości w zakresie operetek, takich jak Czar munduru, która miała swoją premierę w Krakowie w 1920 roku, a także Miłostki wojskowe.
Świerzyński organizował różnorodne wydarzenia muzyczne, w tym koncerty fortepianowe, skrzypcowe oraz instrumentalne, a także występy solowych pieśni i chóralnych.
Przypisy
- Wojciech Przybyszewski, Saturnin Świerzyński – malarz i rysownik [w:] idem, Mistrzowie i dyletanci. Spotkania ze sztuką polską XIX wieku, Warszawa 2012 r., s. 191.
- Urszula U. Mieszkieło, Świerzyński Michał, [w:] Elżbieta E. Dziębowska (red.), Encyklopedia muzyczna PWM, wyd. I, t. 10 Sm–Ś część biograficzna, Kraków: PWM, 2007 r., s. 305-306, ISBN 978-83-224-0866-7.
- Cmentarz Stare Powązki: Michał Świerzyński, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 03.11.2017 r.]
- M.P. z 1952 nr 70, poz. 1078.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Gwidon Borucki | Andrzej Czeczot | Jerzy Bińczycki | Maciej Piotr Prus | Elżbieta Wierzbicka | Ryszard Styła | Jacek Korohoda | Bronisława Kawalla | Łukasz Czuj | Władysław Pochwalski | Toni Keczer | Tadeusz Wojciechowski (malarz) | Sebastian Uznański | Stefan Plewniak | Dominika Kurdziel | Andrzej Franczyk | Anna Jekiełek | Maria Rostworowska (tłumaczka) | Sebastian Karpiel-Bułecka | Monika SmoleńOceń: Michał Świerzyński