Kamienica Estreicherów w Krakowie

---

Historia kamienicy

Budynek, o którym mowa, został wzniesiony na przełomie XIII i XIV wieku jako własność krakowskiej kapituły katedralnej. Warto zaznaczyć, że w 1339 roku archidiakon Jarosław był jednym z pierwszych mieszkańców tego obiektu. Ostatnim duchownym, który zamieszkiwał kamienicę, był Teodor Sołtyk, który żył tutaj od 1809 roku. Po jego śmierci kapituła zdecydowała się sprzedać budynek Maurycemu Rosenthalowi.

W 1861 roku właścicielami stali się Helena Husarzewska oraz jej rodzina, która zleciła przebudowę obiektu. Prace budowlane przeprowadzono według projektu Feliksa Księżarskiego, dzięki czemu kamienica zyskała charakter klasycystycznego pałacu miejskiego.

Etap ten trwał aż do 1908 roku, kiedy nowymi właścicielami zostali Karol (st.) i Stefania Estreicherowie. Nabyli oni kamienicę od Andrzeja Lubomirskiego. Ciekawostką jest, że we wspomnianym okresie, od jesieni 1895 do lipca 1898, w czteropokojowym mieszkaniu na drugim piętrze, wynajmowanym przez ciotkę, swoją pracownię miał Stanisław Wyspiański.

W 1905 roku budynek zyskał nowe przeznaczenie, ponieważ ulokowano w nim siedzibę C.K. Inspektoratu Przemysłowego. W przeddzień I wojny światowej, obiekt został przekształcony w pensję dla dziewcząt, prowadzoną przez Towarzystwo Szkoły Ludowej. Po śmierci Stefanii Estreicherowej w 1908 roku, kamienica przeszła na własność miasta.

Warto również odnotować, że z biegiem czasu obiekt został połączony z sąsiednim gmachem Magistratu, co sprawiło, że stał się częścią większego kompleksu. Jednak do dziś pozostaje administracyjnie oddzielnym budynkiem, z własnym adresem. Obecnie pomieszczenia kamienicy zajmuje Wydział Kultury Urzędu Miasta Krakowa.

13 marca 1931 roku kamienica została oficjalnie wpisana do rejestru zabytków, co przyczyniło się do jej ochrony oraz zachowania dla przyszłych pokoleń. Wpis obejmował cały kompleks zabudowań Magistratu.

---

Oceń: Kamienica Estreicherów w Krakowie

---