Osiedle Legionowe w Krakowie

Osiedle zostało zaprojektowane i zbudowane w latach 30. i 40. XX wieku z inicjatywy spółdzielni mieszkaniowej legionistów, która została założona w 1930 roku. Plan głównego budynku, na potrzeby osiedla, sporządził w 1935 roku architekt Edward Kreisler, co nakładało obowiązek dostosowania się innych architektów do tego szablonu. Teren pod inwestycję przyznano spółdzielni w 1937 roku, co zapoczątkowało dalsze prace. W roku 1938, na osiedlu powstały kluczowe infrastruktury, w tym drogi oraz wodociągi.

Do początku II wojny światowej w 1939 roku, na osiedlu wzniesiono już 17 domów, a dodatkowe 4 były na etapie budowy. Większość z tych budynków to jednopiętrowe obiekty w stylu funkcjonalistycznym, które charakteryzowały się prostotą i naturalnością form. Po wojnie, zmiany w zabudowie oraz przebudowa niektórych budynków wpłynęły na ostateczny kształt osiedla.

Wśród najbardziej interesujących budynków na osiedlu warto wymienić:

• willa przy ul. Biała Droga 5, z lat 1938-40, zaprojektowana przez Edwarda Litwina,
• willa przy ul. Szwedzkiej 13, z lat 1938-40, autorstwa Zygmunta Słabego,
• willa przy ul. Tynieckiej 12, budowana w latach 1938-42, architekta Jana Sierdzińskiego,
• willa majora Adama Królikiewicza przy ul. Praskiej 6, z 1939 roku, projektu Edwarda Skawińskiego.

Dzięki tym unikalnym budowlom, osiedle Legionowe na Dębnikach wyróżnia się nie tylko historią, ale także architektonicznym bogactwem, co czyni je miejscem o dużym potencjale kulturowym i turystycznym.