Ulica Szwedzka w Krakowie

Historia ulicy sięga lat 1884–1894, kiedy to powstała jako droga rokadowa dla austriackich umocnień II obszaru warownego Twierdzy Kraków. W jej przebiegu znajdowały się trzy bramy: pierwsza z nich znajdowała się przy ul. Tynieckiej, druga (brama Zakrzowska) przy ul. Twardowskiego, a trzecia przy ul. Dworskiej. To przez tę ostatnią bramę biegły tory prowadzące do kamieniołomu w Skałkach Twardowskiego.

Wraz z upływem czasu i spadkiem znaczenia fortyfikacji na początku XX wieku, ulica wojskowa przekształciła się w ulicę miejską. W 1912 roku nadano jej nazwę ul. Szwedzkiej, co prawdopodobnie miało nawiązywać do szwedzkich okopów, które w 1657 roku zbudowali Szwedzi w rejonie Dębnik.

W latach 30. i 40. XX wieku, wskutek intensywnej urbanizacji, na początkowym odcinku ulicy po stronie nieparzystej wybudowano Osiedle Legionowe. Mimo licznych zmian, ulica Szwedzka przez wiele lat zachowała swoje znaczenie jako jedna z kluczowych ulic w tej części miasta. Jej rola uległa osłabieniu po powstaniu w latach 70. XX wieku nowej komunikacyjnej osi – ul. Monte Cassino.