Daniel Bernard Gross

Polityka i administracja

Daniel Bernard Gross, urodzony 28 sierpnia 1866 roku w Krakowie, był nie tylko prawnikiem, ale również znaczącą postacią w polskim życiu politycznym oraz społecznym. Jego aktywność obejmowała wiele aspektów, jednak szczególne miejsce w jego działalności zajmował ruch spółdzielczy, który miał na celu wspieranie lokalnych społeczności oraz ekonomii.

W latach 1929–1935 pełnił funkcję senatora, reprezentując Polską Partię Socjalistyczną (PPS). Był osobą, która nie tylko angażowała się w debaty polityczne, ale również dążyła do reform, które mogłyby przynieść korzyści społeczeństwu. Jego działalność polityczna przypadła na trudny okres w historii Polski, a jego życie zakończyło się tragicznie po 11 czerwca 1942 roku, kiedy to zginął w obozie koncentracyjnym Auschwitz.

Życiorys

Daniel Bernard Gross, syn Mojżesza Dawida, który był znany jako pośrednik handlowy. Jego starszy brat to Adolf Gross. W 1887 roku dołączył do grona absolwentów Gimnazjum św. Anny w Krakowie, gdzie zrealizował swoje nauki. Następnie, w latach 1887–1893, podjął studia z zakresu prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał tytuł doktora praw. Po zakończeniu edukacji, rozpoczął praktykę adwokacką, najpierw w Bielsku, a od 1900 roku kontynuując działalność w Białej.

W roku 1907 Gross bez powodzenia starał się o mandat w Radzie Państwa w Wiedniu. To także wtedy zaangażował się w zakładanie męskiego Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Białej. Jego działalność polityczna obejmowała również przynależność do PPSD, gdzie pełnił rolę organizatora lokalnych komórek, a od 1912 roku był również członkiem Komitetu Obwodowego PPSD w Bielsku. Przed wybuchem I wojny światowej, Gross był zaangażowany w współtworzenie Kasy Chorych i pełnił funkcję dyrektora oraz długoletniego prezesa w latach 1921–1928.

W listopadzie 1918 roku Gross został wybrany na kierownika wydziału aprowizacyjnego w Powiatowym Komitecie Wykonawczym Polskiej Komisji Likwidacyjnej oraz do Wydziału Skarbowego tej komisji. Po zakończeniu I wojny światowej zajął miejsce w magistracie miasta Biała, gdzie pełnił funkcję wiceburmistrza aż do 1925 roku, następnie został członkiem Tymczasowego Zarządu Gminnego oraz Rady Przybocznej. W roku 1929 uzyskał mandat ławnika Rady Miejskiej.

W 1918 roku, netowrząc Tygodnik Bielski, odgrywał również kluczową rolę w lokalnym życiu kulturalnym i politycznym. W wyborach z 1928 roku został wybrany na zastępcę senatora z listy PPS, a po śmierci Jana Englischa w kwietniu 1929 roku, Gross złożył ślubowanie tytularne 30 grudnia 1929, ponownie zostając senatorem w roku 1930. Silnie krytykował system kapitalistyczny, a jego reformacyjne hasła zyskały uznanie.

Na pamiątkę jego twórczości, warto wspomnieć jego dzieło 'Powojenna odbudowa i przebudowa gospodarcza Polski’, wydane w 1929 roku. Gross głosił, że socjalizm w polskich warunkach powinien być fundamentem dla przyszłego rozwoju demokracji parlamentarnej. Był autorem szeregu prac oraz artykułów związanych z ekonomią, które publikował w prasie.

Podczas wojny, jego życie skomplikowało się, gdy polityk endecki Edward Zajączek zorganizował możliwość ewakuacji na Węgry, jednak Gross nie skorzystał z tej propozycji ze względu na swój wiek. Angażował się również w ruch oporu, co doprowadziło do jego aresztowania przez gestapo 24 lutego 1942. Następnie został przewieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie zginął prawdopodobnie 11 czerwca 1942 roku.

Warto dodać, że jego żona, Stefania, była aktywną działaczką Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Ich adoptowany syn, Kazimierz, zakończył studia z zakresu stomatologii, tragicznie ginąc podczas obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku.

Oceń: Daniel Bernard Gross

★★★★★
Średnia ocena:4.94 Liczba ocen:15