Edmund Paweł Zieleniewski

Przedsiębiorczość i ekonomia

Edmund Paweł Zieleniewski, znany również jako Edmund Zieleniewski junior, to postać o bogatej historii, której życie osadzone jest w okresie dynamicznych zmian w Polsce. Urodził się 25 stycznia 1893 roku w Krakowie, mieście o długiej tradycji kulturalnej i przemysłowej. Jego działalność przypadła na czasy, w którychPolska przechodziła przez wiele transformacji.

Przez swoje życie stał się nie tylko znaczącym przemysłowcem, ale również osobą, która mogła śledzić i uczestniczyć w rozwoju przemysłu krajowego. Zmarł 27 marca 1971 roku, a jego dziedzictwo wciąż pozostaje obecne w pamięci wielu Polaków.

Życiorys

Edmund Paweł Zieleniewski był potomek Edmunda Jana Kantego Zieleniewskiego. Swoje wykształcenie zdobył na Politechnice w Gdańsku, gdzie zyskał solidne fundamenty w dziedzinie inżynierii. Był również członkiem Polskiej Korporacji Akademickiej Związek Akademików Gdańskich Wisła, co świadczy o jego zaangażowaniu w życie akademickie i społeczne. W trakcie I wojny światowej pełnił służbę jako oficer w armii austriackiej.

W 1918 roku, jako szef Sekcji Handlu i Przemysłu Polskiej Komisji Likwidacyjnej, odegrał ważną rolę w przejmowaniu fortu na Kopcu Kościuszki z rąk kapitulujących Austriaków. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, został przyjęty do Wojska Polskiego, gdzie awansował do stopnia porucznika rezerwy w korpusie inżynierii i saperów, z datą starszeństwa na 1 czerwca 1919 roku.

W latach 1923 i 1924 był oficerem rezerwowym w 5 Pułku Saperów. Z kolei w latach 1919–1923 piastował stanowisko dyrektora naczelnego w zakładach koncernu Polskie Fabryki Maszyn i Wagonów L. Zieleniewski S. A. we Lwowie. Po tym, w latach 1924–1930, sprawował funkcję dyrektora administracyjnego fabryki w Krakowie.

W 1930 roku odszedł z krakowskiej fabryki, obejmując stanowisko dyrektora naczelnego w firmie Babcock-Zieleniewski w Sosnowcu. Od 1937 roku pełnił rolę dyrektora i przedstawiciela generalnego zakładów w Sosnowcu oraz Dąbrowie Górniczej w warszawskim biurze firmy. Premier Sławoj Składkowski zamierzał powierzyć mu funkcję ministra przemysłu i handlu, jednak wybuch wojny pokrzyżował te plany.

W trakcie okupacji niemieckiej Zieleniewski kontynuował swoją pracę w Warszawie, w biurze firmy Babcock z Sosnowca. Po zakończeniu działań wojennych zaangażował się w odbudowę Warszawy, skupiając się na sektorze energetycznym oraz biorąc udział w uruchomieniu Elektrowni Warszawskiej oraz Elektrowni Pruszków.

Przypisy

  1. dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
  2. Rocznik Oficerski 1924, s. 841.
  3. Rocznik Oficerski 1924, s. 807.
  4. Rocznik Oficerski 1923, s. 883.
  5. Rocznik Oficerski 1923, s. 918.

Oceń: Edmund Paweł Zieleniewski

★★★★★
Średnia ocena:4.84 Liczba ocen:19