Ignacy Stanisław Krasicki, który przyszedł na świat 30 września 1928 roku w Krakowie, był osobą o niezwykłej karierze zawodowej. Był polskim dziennikarzem oraz politologiem marksistowskim, którego działalność obejmowała znaczący okres w historii Polski.
W swojej pracy Krasicki angażował się w działania propagandowe na rzecz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, co czyniło go istotnym graczem na politycznej scenie kraju. Jego zainteresowania obejmowały również zagadnienia polityki wyznaniowej, co podkreśla jego szeroką perspektywę na kwestie społeczne i polityczne.
Niestety, jego życiowa droga zakończyła się 25 września 2018 roku w Warszawie. Warto również zaznaczyć, że Ignacy Krasicki został zaliczony do tzw. Listy Kisiela, co świadczy o jego wpływie i kontrowersyjności w momencie jego działalności.
Życiorys
Ignacy Krasicki był synem Antoniego Krasickiego i pochodził z rodu Krasickich. Ukończył studia prawnicze w 1949 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim, a także Szkołę Nauk Politycznych, która mieściła się przy Wydziale Prawa UJ. W okresie nauki współpracował z kilkoma ważnymi czasopismami, takimi jak Echem Krakowa, Przekrojem oraz Krakowską Trybuną Robotniczą.
W latach 1949–1954 pełnił funkcję kierownika działu gospodarczego, a następnie sekretarza redakcji Gazety Krakowskiej. Jego kariera dziennikarska nabrała tempa, gdy w latach 1954–1956 został redaktorem naczelnym Dziennika Polskiego, a w okresie od stycznia do grudnia 1957 roku ponownie objął wydanie Gazety Krakowskiej. Krasicki był również wykładowcą ekonomii politycznej w Sekcji Dziennikarskiej UJ.
W 1957 roku został przez krótki czas wiceprezesem Zarządu Głównego RSW „Prasa”, a rok później rozpoczął pracę jako korespondent Polskiego Radia oraz Agencji Robotniczej w Paryżu. W 1960 roku został dyrektorem Ośrodka Badań Prasoznawczych RSW „Prasa” w Krakowie.
W latach 1961–1967 był korespondentem w Rzymie i Watykanie, gdzie relacjonował obrady Soboru Watykańskiego II. Jego rola w tej kwestii była istotna, ponieważ równocześnie współpracował z wywiadem PRL. W trakcie tej działalności kard. Bolesław Kominek przekazał mu nieoficjalnie tekst Orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich, co miało na celu zbadanie reakcji władz PRL na ten dokument. Ignacy Krasicki przekazał go Mieczysławowi Moczarowi, a jego artykuły w prasie były inspirowane rekomendacjami polskich służb specjalnych, co skutkowało oczerniającą narracją wobec inicjatywy orędzia.
W latach 1968–1973 Krasicki pełnił różne funkcje w Agencji Robotniczej, począwszy od zastępcy redaktora naczelnego, przez pełnienie obowiązków redaktora naczelnego, aż do przewodniczenia zespołowi likwidacyjnemu. Następnie, w latach 1973–1974, zajmował się komentowaniem spraw zagranicznych dla Trybuny Ludu. Pracował również jako korespondent w krajach takich jak Algieria, Maroko, Tunezja czy Portugalia, a następnie po raz drugi wrócił do komentowania spraw zagranicznych w Trybunie Ludu od 1980 do 1989 roku. W 1990 roku przeszedł na emeryturę.
Od 1950 roku Krasicki był członkiem PZPR, a także aktywnie uczestniczył w Stowarzyszeniu Dziennikarzy PRL, gdzie w latach 1954–1957 pełnił rolę prezesa Oddziału Krakowskiego. Był częścią prezydium zarządu w latach 1953–1957, a następnie również w 1973 roku. W latach 1972–1974 był członkiem prezydium TKKŚ.
Jego osiągnięcia zostały docenione poprzez odznaczenia, w tym Krzyż Kawalerski (1960) oraz Krzyż Oficerski (1975) Orderu Odrodzenia Polski. W 1970 roku otrzymał także Złotą odznakę honorową „Za Zasługi dla Warszawy”. Zmarł 25 września 2018 roku i 1 października tego samego roku został pochowany w kaplicy rodzinnej w Wiskitkach.
Ignacy Krasicki był mężem Delfiny Krasickiej (1944–2012), która z d. Orłowska była córką hrabiego Karola Stefana Orłowskiego herbu Lubicz. W nekrologu został opisany jako „Ignacy Stanisław z Siecina hrabia Krasicki, dziennikarz, publicysta, wieloletni korespondent zagraniczny, pisarz, świadek historii, erudyta, mecenas kultury i sztuki, współzałożyciel i opiekun Galerii Delfiny w Warszawie”.
Publikacje
Ignacy Krasicki jest znanym dziennikarzem i autorem licznych publikacji, które poruszają ważne tematy polityczne, społeczne oraz religijne. Poniżej przedstawiamy listę jego książek, które wydano w Warszawie oraz innych miastach w Polsce.
- Burze nad Saharą, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1980,
- Chile – tragedia i nadzieja zielonego kontynentu, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1974,
- Dokąd zmierza Ameryka Łacińska, Warszawa: Instytut Wydawniczy CRZZ, 1976,
- Evita, Isabelita i caudillo, Warszawa: „Książka i Wiedza”, 1977,
- Formy kryzysu Kościoła posoborowego, Warszawa: Towarzystwo Krzewienia Kultury Świeckiej, 1972,
- Ideologia islamu, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981,
- Judaizm jako światopoglądowe źródło syjonizmu, Warszawa: Centralny Ośrodek Doskonalenia Kadr Laickich, 1968,
- Komuniści i centrolewica we Włoszech, Warszawa: „Książka i Wiedza”, 1965,
- Kościół katolicki a świat współczesny, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975,
- Kto i dlaczego podważa sojusz polsko-radziecki?, Warszawa: „Książka i Wiedza”, 1983,
- Ku czemu zmierza Watykan?, Warszawa: Towarzystwo Krzewienia Kultury Świeckiej, Centralny Ośrodek Doskonalenia Kadr Laickich, 1971,
- Merkuriusz Polski, Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1960,
- Na szlakach wielkich przemian. 10 lat ziemi krakowskiej, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1954,
- Papiestwo bez tiary, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, dr. 1972,
- Prasa jako towar i przedsiębiorstwo, Kraków: Ośrodek Badań Prasoznawczych, 1973,
- Radio „Wolna Europa”. Mocodawcy, założenia, program, Warszawa: „Książka i Wiedza”, 1982,
- Rzymskie ABC, Warszawa: „Iskry”, 1966,
- Watykan, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1977,
- Watykan na rozdrożu 1960–1970. Tło i wyniki soboru watykańskiego II, Warszawa: „Książka i Wiedza”, 1971,
- Współczesna Algieria, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1978,
- Z tej i z tamtej strony Spiżowej Bramy, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1973,
- Zagadnienia światopoglądowe, Warszawa: Zarząd Propagandy i Agitacji Głównego Zarządu Politycznego WP, 1971.
Książki Krasickiego są cennym źródłem wiedzy i refleksji na temat różnych aspektów współczesnego świata, a także mają znaczący wpływ na kształtowanie opinii publicznej.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Daria Lipko | Jerzy Turowicz | Dominika Zaręba | Katarzyna Szymańska-Borginon | Krzysztof Gonciarz | Bogdan Rymanowski | Jerzy Jurecki | Brygida Grysiak | Piotr Wojdyło | Wojciech Mróz | Józef Kenig | Wacław Bniński | Stanisław Maria Jankowski | Friz | Konrad Kruczkowski | Marek Stremecki | Michał Kolanko | Ignacy Waniewicz | Wiesław Wohnout | Janina ParadowskaOceń: Ignacy Krasicki (dziennikarz)