Janina Paradowska

---

Życiorys

Janina Paradowska była znakomitą dziennikarką, która zakończyła studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Następnie rozszerzyła swoją wiedzę, studiując dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim, co otworzyło jej drzwi do pracy w zawodzie. Swoją karierę zawodową rozpoczęła jako dziennikarka w „Kurierze Polskim”, gdzie zgłębiała problematykę społeczną.

W przeszłości należała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Na początku lat 80. była odpowiedzialna za struktury NSZZ „Solidarność” w Wydawnictwie „Epoka”, które było powiązane ze Stronnictwem Demokratycznym. Po ogłoszeniu stanu wojennego w Polsce w roku 1981, zdecydowała się zrezygnować z członkostwa w PZPR. Mimo negatywnej weryfikacji i chwilowego odejścia z redakcji, po kilku miesiącach wróciła do pracy w „Kurierze Polskim”. W tym samym roku podjęła również pracę w redakcji „Życia Warszawy”.

W „Życiu Warszawy” pełniła szereg funkcji, w tym kierownika działu politycznego oraz angażowała się w działalność kulturalno-oświatową. Szczególnie zapisała się w pamięci jako reporterka, relacjonująca wydarzenia związane z młodzieżowym stolikiem Okrągłego Stołu. Z redakcji odeszła, gdy tytuł przejęła grupa dziennikarzy związanych z Kazimierzem Wóycickim oraz Tomaszem Wołkiem.

W 1991 roku dołączyła do zespołu redakcyjnego „Polityki”, gdzie stała się cenioną komentatorką polityczną. Była również inicjatorką Salonów „Polityki”, które gromadziły polityków, przedsiębiorców oraz przedstawicieli mediów i kultury. Współpracowała z TVP, gdzie od maja 1993 do czerwca 1994 prowadziła program publicystyczny „Gorąca Linia” na antenie TVP1. Od 2003 roku do końca życia była dziennikarką radia Tok FM oraz prowadziła program „Puszka Paradowskiej” w Superstacji, a później także „Rozmowa dnia”.

Janina Paradowska również dzieliła się swoją wiedzą, prowadząc zajęcia na studiach dziennikarskich w Collegium Civitas. W 2011 roku wydała książkę „A chciałam być aktorką…”. Po jej śmierci 2 lipca 2016 roku, została pochowana w alei zasłużonych na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXVII/płn., 2/8a).

Wyróżnienia i upamiętnienie

Janina Paradowska była osobą, której osiągnięcia zostały docenione przez wiele instytucji. Otrzymała liczne nagrody w dziedzinie dziennikarstwa, co potwierdza jej znaczącą rolę w branży. Wśród wyróżnień znajdowała się Nagroda im. Adolfa Bocheńskiego, którą przyznano jej w 1997 roku, a także Nagroda Wieczystej Fundacji im. Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich, którą zdobyła w 1999 roku. Kolejnym ważnym wyróżnieniem była Nagroda im. Andrzeja Urbańczyka, którą przyznano jej w 2004 roku.

W 2002 roku Paradowska zdobyła Złotą Akredytację do Sejmu, co ukazuje jej pozycję jako czołowej dziennikarki prasy ogólnopolskiej. Jej dorobek został doceniony również w 2011 roku, kiedy to otrzymała Nagrodę Kisiela. W 2002 uhonorowano ją także tytułem najlepszego dziennikarza w corocznej nagrodzie Grand Press.

Dzięki inicjatywie Renaty Gluzy z miesięcznika „Press”, Janina Paradowska miała okazję wystąpić w występie aktorskim. 13 i 14 stycznia 2007 roku zagrała w warszawskim teatrze Kwadrat w farsie Raya Cooneya i Johna Chapmana pt. „Nie teraz kochanie”, gdzie wcieliła się w rolę pani Frencham, zastępując Barbarę Rylską.

W 2016 roku jej imię zostało uhonorowane jako patronka Nagrody im. Janiny Paradowskiej i Jerzego Zimowskiego, co stanowi dodatkowe ukoronowanie jej wkładu w dziennikarstwo. Kraków postanowił upamiętnić jej zasługi, nazwaną skwer przy ulicy Łobzowskiej jej imieniem w 2021 roku.

Życie prywatne

Janina Paradowska była córką Stanisława i Marii. W jej życiu prywatnym dwa istotne momenty to małżeństwa, które zawarła. Po pierwsze, była żoną Tadeusza Stępnia, który pracował jako dziennikarz w „Kurierze Polskim”. Następnie, po zakończeniu tego związku, połączyła swe życie z Jerzym Zimowskim.

---

Oceń: Janina Paradowska

---