Wacław Bniński

Bniński, będący dziennikarzem i działaczem polonijnym, pełnił także rolę porucznika w Armii Krajowej. W trakcie swojego życia związał się z organizacjami konspiracyjnymi, takimi jak „Uprawa” oraz Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość” (WiN), a także pracował jako redaktor w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa (RWE) oraz Głosie Ameryki.

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, a jego edukacja obejmowała studia prawnicze. Po wybuchu II wojny światowej zdecydował się zaangażować w działalność konspiracyjną. Już w 1940 roku, dzięki znajomości z Leonem Krzeczunowiczem, dołączył do organizacji ziemian i przemysłowców „Uprawa”. W 1942 roku wstąpił do ZWZ-AK, a po ukończeniu podchorążówki otrzymał stopień porucznika.

Podczas powstania warszawskiego Bniński brał udział w walkach w szeregach Zgrupowania „Krybar”. Po przegranym powstaniu, udało mu się uniknąć niewoli, wydostając się z Warszawy w towarzystwie ludności cywilnej. W 1945 roku wstąpił do antykomunistycznego WiN. Zaledwie rok później, w 1946 roku, zdecydował się na emigrację wraz z rodziną z Polski.

Po wyjeździe, aktywnie działał we Francji, Szwajcarii i Włoszech, gdzie organizował zagraniczne delegatury WiN. W latach 1957–1958 pracował w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa w Monachium, gdzie przejął stanowisko redaktora dziennika sekcji polskiej. Następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych, a od 1969 roku rozpoczął pracę w Głosie Ameryki w Waszyngtonie. W latach 1982–1987 był korespondentem tej rozgłośni w Europie Zachodniej, uczestnicząc między innymi w 16 pielgrzymkach papieża Jana Pawła II do europejskich krajów.

Jako aktywny członek społeczności polonijnej, Wacław Bniński był również autorem wielu artykułów prasowych. W 1987 roku przeszedł na zasłużoną emeryturę i osiedlił się na Florydzie, gdzie kontynuował swoją działalność w polonijnym środowisku.