Jan Frycz

---

Kariera teatralna

Jan Frycz jest wybitnym aktorem teatralnym, który swoją karierę rozpoczął w 1978 roku, po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. W tym samym roku miał swój debiut na scenie jako Edmund w sztuce „Damy i huzary” autorstwa Aleksandra Fredry, wyreżyserowanej przez Mikołaja Grabowskiego, który odbył się w krakowskim Teatrze im. Juliusza Słowackiego.

Po zakończeniu edukacji związał się z warszawskimi scenami, w tym Teatrem Narodowym (1982–1983) oraz Teatrem Polskim (1983–1984). W latach 1984-1989 był częścią zespołu Teatru im. Słowackiego w Krakowie, a od 1989 roku związany był z Teatrem Starym. W 2006 roku przeszedł do Teatru Narodowego w Warszawie.

W 2007 roku Frycz zajął się rolą Iwana Nikołajewicza Zachedryńskiego w sztuce „Miłość na Krymie” Sławomira Mrożka, w reżyserii Jerzego Jarockiego. Ten wybitny reżyser dostosował dramat do konkretnych potrzeb baletu. Od 2018 roku gra Antonia w „Burzy” Williama Szekspira, pod kierownictwem Pawła Miśkiewicza.

W karierze aktorskiej jan frycz zyskał uznanie za rolę w spektaklach opartej na klasyce literatury rosyjskiej, takich jak Pieriedonow w „Małym biesie” Sołoguba (1985), Astrow w „Wujaszku Wani” (1993), a także Wierszynina w „Trzech siostrach” Antona Czechowa (2001). Zagrał również pozdyszewa w „Sonacie kreutzerowskiej” Lwa Tołstoja (1998). Pracował z renomowanym reżyserem Krystianem Lupą, w jego adaptacjach, w tym Iwana w „Braciach Karamazow” Fiodora Dostojewskiego (1990, 1999) oraz Poncjusza Piłata w „Mistrzu i Małgorzacie” Michaiła Bułhakowa (2002).

Lupa i Frycz współpracowali niejednokrotnie, między innymi w „Nadobnisiach i koczkodanach” Witkacego (1977), „Malte albo tryptyku marnotrawnego syna” według prozy Rilkego (1991) oraz w „Lunatykach. Eschu, czyli Anarchi Brocha” (1995), gdzie Frycz był zachwalany za jedną z najlepszych ról w swojej karierze.

Oprócz klasyki rosyjskiej, Frycz ma również liczne osiągnięcia w polskiej literaturze, gdzie zagrał m.in. Sawę w „Śnie srebrnym Salomei” Juliusza Słowackiego (1992) oraz księdza Piotra w „Dziadach” Adama Mickiewicza (1995). Wystąpił w dziełach światowych, takich jak Lear w „Królu Learze” Williama Szekspira (2000), Mozart w „Amadeuszu” Petera Shaffera oraz Adrian Leverkuhn w „Doktorze Faustusie” Thomasa Manna.

Aktor brał również udział w Teatrze Telewizji, grając w przedstawieniach reżyserowanych przez takich twórców jak Kazimierz Kutz (Astrow w „Wujaszku Wani”, 1994), Andrzej Domalik (Mikołaj w „Płatonowie” Czechowa, 1992), Laco Adamík (Edyp w „Królu Edypie” Sofoklesa, 1992), Jan Englert (Hamlet w „Hamlecie” 1985, Iwanow w „Iwanowie”, 1995; Marek Antoniusz w „Juliuszu Cezarze”, 2005) oraz Krystyna Janda (Gilles w „Małych zbrodniach małżeńskich”, 2005).

W 1984 roku Frycz wcielił się w postać Zenona Ziembiewicza w trzyczęściowej adaptacji „Granicy” Zofii Nałkowskiej, reżyserowanej przez Jana Błeszyńskiego.

Kariera filmowa

Jan Frycz rozpoczął swoją przygodę z filmem w filmie Dagny z 1976 roku, w reżyserii Haakona Sandøy. W drugiej połowie lat 70. i w latach 80. jego obecność na ekranach była ograniczona, a aktor skupiał się głównie na pracy teatralnej, często przyjmując epizodyczne role w filmach. Warto odnotować jego postać z Zielonej miłości (1978) Stanisława Jędryki, gdzie zagrał infantylnego i egoistycznego uwodziciela, a także brutalnego ubeka w Wiernych bliznach (1981). Również w Wielkim Szu (1982) Sylwestra Chęcińskiego kreował postać dorobkiewicza, co stało się jednym z pamiętnych wystąpień tamtych lat.

W następnych dekadach, szczególnie w latach 90. oraz na początku XXI wieku, Frycz kontynuował działalność sceniczną, przybierając różnorodne role filmowe. Do jego najbardziej charakterystycznych kreacji należy postać wypalonego homoseksualisty w filmie Egoiści (2000) Mariusza Trelińskiego oraz zagubionego inteligenta w Pożegnaniu jesieni (1990), gdzie ukazał trudną granicę między rzeczywistością a snem. Jako zdesperowany partyzant w filmie Tam i z powrotem (2001) w reżyserii Wojciecha Wójcika, zaprezentował niezwykle emocjonalną a A zarazem intensywną postać.

W Pornografii (2003) Jana Jakuba Kolskiego Frycz miał okazję zagrać pułkownika, który w obliczu II wojny światowej przeżywa depresję oraz niepewność, co w znacznym stopniu oddaje emocje bohatera. Jego talent w pełni zaprezentował się również w Pręgach (2004) Magdaleny Piekorz, wcielając się w rolę despotycznego ojca. On sam jako amant pojawił się w filmie Dama kameliowa (1994) w reżyserii Jerzego Antczaka.

Frycz z reguły przyjmował role drugoplanowe lub epizodyczne, w wielu produkcjach filmowych, które można zaklasyfikować zarówno jako ambitne, jak i te skierowane do szerokiego grona odbiorców. Do jego ról zalicza się między innymi Jerzego w Spisie cudzołożnicJerzego Stuhra, Jefimowa w filmie Łagodna Trelińskiego, malarza Jeremi w Dwu księżycachAndrzeja Barańskiego, a także komendanta w Czarnych słońcach Zalewskiego. Frycz nie unikał także udziału w produkcjach komercyjnych, w których przyjął rolę męża Judyty w Nigdy w życiu!, Bobickiego w Zakochanych, czy bandyty w To ja, złodziej. Poza tym zagrał także producenta disco polo w Kochaj i rób co chcesz.

Pomimo że nie grywał często w serialach, Frycz miał swoje stałe miejsce w tego typu produkcjach, odrzucając długie tasiemce i opery mydlane. Jego występ w HBO Ślepnąc od świateł, gdzie z sukcesem wcielił się w Daria, gangstera starej daty, zdobył uznanie wśród widzów i przyczynił się do dalszego umocnienia jego pozycji w polskim kinie.

Życie prywatne

Jan Frycz odznacza się bogatym życiem osobistym, będąc w trzecim związku małżeńskim. Z pierwszego małżeństwa ma córkę, natomiast z kolejnego małżeństwa doczekał się pięciorga dzieci, co świadczy o jego zaangażowaniu w rodzinę.

Wśród jego dzieci są dwie córki, Gabriela oraz Olga, które obie obrały karierę aktorską, wnosząc swój talent i pasję do świata filmu i teatru.

Jan ma także trzech synów: Antoniego, Michała oraz Wojciecha, a także najmłodszą córkę, która nosi imię Maria. Jego rodzina jest zatem liczna i zróżnicowana, co z pewnością wpływa na jego życie i artystyczną twórczość.

Filmografia

Jan Frycz, utalentowany polski aktor, ma na swoim koncie wiele ról w filmach i serialach, które zapisały się w historii polskiej kinematografii. Jego filmografia jest imponująca i różnorodna, co pokazuje jego niezwykły talent aktorski.

• 1976: Na srebrnym globie jako Tomasz II,
• 1976: Zielone, minione… jako Ludwik Konarzewski,
• 1976: Dagny jako drukarz „Życia”,
• 1978: Zielona miłość jako Paweł Budny,
• 1980: Rycerz jako panicz,
• 1981: Wierne blizny jako porucznik Stefan Madejski,
• 1982–1986: Blisko, coraz bliżej jako Henryk Pasternik, syn Róży i Stanika,
• 1982: Wielki Szu jako Jarek,
• 1983: Nadzór jako więzień,
• 1983: Mgła jako Alek,
• 1986: Nieproszony gość jako bandyta Jarema,
• 1987: Trzy kroki od miłości jako Andrzej Głowacki,
• 1988: Crimen jako Stanisław Rosiński,
• 1989: Dzień dobry i do widzenia jako on,
• 1990: Pożegnanie jesieni jako „Bazakbal Atanazy”,
• 1991: Obywatel świata jako Janek Borowski,
• 1992: Czy ktoś mnie kocha w tym domu? jako dziennikarz Jan Burski,
• 1992: Zwolnieni z życia jako Marek Wysocki,
• 1992: Kawalerskie życie na obczyźnie jako Herman,
• 1992: Czarne Słońca jako komendant,
• 1993: Pożegnanie z Marią jako kierownik,
• 1993: Dwa księżyce jako malarz Jeremi,
• 1994: Spis cudzołożnic jako doktor Jerzy Zgółka, mąż Marii Magdaleny,
• 1994: Dama kameliowa jako Armand Duval, kochanek Małgorzaty,
• 1995: Pestka jako Józef, mąż Sabiny,
• 1995: Łagodna jako porucznik Jefimow,
• 1995: Horror w Wesołych Bagniskach jako Jerzy Wawicki,
• 1996: Nocne graffiti jako Alex, przyjaciel Kossota,
• 1996: Dzieci i ryby jako Piotr, partner Anny,
• 1996: Dzień wielkiej ryby jako prezes,
• 1997: Sława i chwała jako Janusz Myszyński (odc. 5, 6 i 7),
• 1997: Kochaj i rób co chcesz jako Werczek, producent disco polo,
• 1999: Egzekutor jako Wiktor, brat Aleksa,
• 2000: Zakochani jako Alfred Bobicki,
• 2000: To ja, złodziej jako Cygan, członek bandy Maksa,
• 2000: Egoiści jako Filip,
• 2001: Tam i z powrotem jako Piotr Klimek,
• 2001: Marszałek Piłsudski jako Stanisław Wojciechowski,
• 2003: Zerwany jako Krótki, wychowawca w zakładzie poprawczym,
• 2003: Powiedz to, Gabi jako biznesmen,
• 2003: Zaginiona jako Marek Tokarski, ojciec zaginionej Uli,
• 2003: Defekt jako prezes Obrysiak,
• 2003: Pornografia jako pułkownik Siemian,
• 2004: Niepochowany jako śledczy,
• 2004: Pręgi jako Andrzej Winkler, ojciec Wojtka,
• 2004: Oficer jako wicepremier Marek Ratyński,
• 2004: Nigdy w życiu! jako Tomasz Kozłowski, były mąż Judyty,
• 2004: Piekło niebo jako Ryszard Marchwiński,
• 2005–2007: Magda M. jako Czerski (odc. 5, 6, 17 i 20),
• 2005–2007: Egzamin z życia jako Piotr Rudnicki,
• 2005: Komornik jako prezes Chudy,
• 2006: Nadzieja jako paser Gustaw,
• 2006: Bezmiar sprawiedliwości jako mecenas Michał Wilczek,
• 2006: Wszyscy jesteśmy Chrystusami jako kolega Adasia,
• 2006: Francuski numer jako Stefan Kowalczyk,
• 2006: Tylko mnie kochaj jako prezes,
• 2007: Korowód jako Zdzisław Dąbrowski,
• 2007: Tajemnica twierdzy szyfrów jako Hans Jacob Globcke,
• 2007: Odwróceni jako generał Adam Potocki,
• 2008: To nie tak, jak myślisz, kotku jako doktor Filip Hoffman,
• 2008: Nieruchomy poruszyciel jako „Generał” Andrzej Gordon,
• 2008: Izolator jako Ernest,
• 2008: Jeszcze raz jako Michał Woroczyński,
• 2010: Hotel 52 jako profesor Dębski (odc. 10, 18 i 20),
• 2010: Weekend jako komisarz,
• 2010: Nie ten człowiek jako starszy aspirant,
• 2010: Panoptikon,
• 2010: Milczenie jest złotem jako Ben,
• 2010: Różyczka jako pułkownik Wasiak,
• 2011: 80 milionów jako major Bagiński,
• 2011: Pokaż, kotku, co masz w środku jako doktor Filip Hoffman,
• 2011: Wyjazd integracyjny jako prezes Gwidon Nochalski,
• 2011: Och, Karol 2 jako psychoanalityk,
• 2011: Warsaw dark jako Ernest,
• 2012: Bejbi blues jako ojciec Kuby,
• 2012: Ixjana jako Heller,
• 2012: Sanctuary jako Jan Kuczyński,
• 2012: Czas honoru jako Kazimierz Korytowski komunista,
• 2013: Prawo Agaty jako Feliks Bitner,
• 2014: Służby specjalne jako dyrektor stacji telewizyjnej,
• 2014: Wilcze słońce jako pułkownik Franciszek Sigunda, oficer polskiego kontrwywiadu,
• 2015: Hiszpanka jako Ignacy Jan Paderewski,
• 2018: Ślepnąc od świateł jako gangster Dario,
• 2018: Pech to nie grzech jako prezes,
• 2019: Kurier jako generał Kazimierz Sosnkowski,
• 2019: Odwróceni. Ojcowie i córki jako generał w stanie spoczynku Adam Potocki (odc. 2),
• 2019: Legiony jako Józef Piłsudski,
• 2020: Jak zostałem gangsterem. Historia prawdziwa jako Daniel,
• 2020: Psy 3. W imię zasad jako Panicz,
• 2020: Zenek jako teść Zenka,
• 2020: 25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy jako więzień „Stary”,
• 2020: Banksterzy jako Jan,
• 2020: Asymetria jako nadkomisarz Strzelczyk,
• 2020: Alicja i żabka jako lekarz,
• 2020: Osiecka jako Wiktor Osiecki, ojciec Agnieszki,
• 2021: Dom pod dwoma orłami jako ojciec Zosi,
• 2021: Prawdziwe życie aniołów,
• 2021: Gierek jako prymas Stefan Wyszyński,
• 2021: Krime Story. Love Story jako ojciec Kamili,
• 2021: Bartkowiak jako polityk,
• 2021: Lokatorka jako pułkownik Jan.

Dubbing

Jan Frycz, znany z wyjątkowego talentu aktorskiego, ma na swoim koncie wiele znaczących ról w dubbingu. Jego prace w tym zakresie są różnorodne i obejmują filmy animowane oraz produkcje z gatunku fantasy.

• 2003: Gdzie jest Nemo? jako Żarło,
• 2006: Karol. Papież, który pozostał człowiekiem jako Renato Buzzonetti, papieski lekarz,
• 2016: Wiedźmin 3: Dziki Gon Krew i wino jako Regis,
• 2016: Księga dżungli jako Shere Khan,
• 2017: Piraci z Karaibów: Zemsta Salazara jako kapitan Salazar,
• 2018: Avengers: Wojna bez granic jako Thanos,
• 2019: Avengers: Koniec gry jako Thanos,
• 2021: A gdyby…? jako Thanos.

Jego wkład w te produkcje potwierdza jego umiejętności i wszechstronność w świecie dubbingu.

Odznaczenia i nagrody

Jan Frycz, ceniony aktor, zdobył wiele wyróżnień w ciągu swojej kariery artystycznej, co potwierdza jego niezwykły wkład w kulturę i sztukę. Jego osiągnięcia obejmują:

• 2015 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”,
• 2005 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”,
• 2005 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy artystycznej,
• 1990 – Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza – przyznawana przez redakcję miesięcznika „Teatr” – za sezon 1989/1990, za rolę w przedstawieniu „Opis obyczajów…” ks. Jędrzeja Kitowicza w Teatrze STU oraz rolę Iwana w „Braciach Karamazow” Fiodora Dostojewskiego w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie,
• 2003 – 28. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni: Nagroda za drugoplanową rolę męską za film „Pornografia”,
• Polskie Nagrody Filmowe – Orły:
• 2007 – nominacja Najlepszy aktor drugoplanowy za „Korowód”,
• 2004 – Najlepszy aktor drugoplanowy za „Pręgi”,
• 2003 – Najlepszy aktor drugoplanowy za „Pornografię”,
• 2002 – nominacja Najlepszy aktor drugoplanowy za „Tam i z powrotem”,
• 2001 – nominacja Najlepszy aktor drugoplanowy za „Egoistów”,
• 2000 – nominacja Najlepszy aktor drugoplanowy za „Zakochanych”,
• Feliks Warszawski:
• 2007 – nominacja Najlepszy aktor pierwszoplanowy za „Miłość na Krymie”,
• Węże:
• 2012 – Występ poniżej godności za rolę w „Wyjeździe integracyjnym”.

---

Oceń: Jan Frycz

---