Jerzy Chodorowski

---

Życiorys

W 1938 roku Jerzy Chodorowski zdał egzamin maturalny w Państwowym Gimnazjum im. ks. Piotra Skargi w Rohatynie, a następnie rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, które ukończył w 1944 roku. Od tego czasu przynależał do bractwa akademickiego Cresovia Leopoliensis.

Podczas okupacji niemieckiej, jego działalność koncentrowała się w ramach Armii Krajowej, gdzie pracował w wydziale propagandy w okręgu lwowskim. Dodatkowo, przez pewien czas był laborantem w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami, pod kierownictwem profesora Rudolfa Weigla. Po wojnie, aż do 1959 roku, współpracował z doktorem Henrykiem Mosingiem w lwowskim Instytucie Sanitarno-Bakteriologicznym.

W grudniu 1959 roku, w ramach repatriacji, Jerzy Chodorowski opuścił Lwów, udając się do Wrocławia w ostatnim transporcie Polaków. Już 20 marca 1960 roku złożył podanie o pracę na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego, natomiast dwa dni później dr Tomasz Afeltowicz zasugerował, aby przyznano mu stanowisko bibliotekarza w Katedrze Ekonomii Politycznej, co nastąpiło w związku z wolnym etatem.

Jerzy Chodorowski odegrał kluczową rolę jako reaktywator oraz opiekun korporacji akademickiej Cresovia Leopoliensis. W dniu 1 marca 1966 roku został mianowany adiunktem w Katedrze Historii Państwa i Prawa Polskiego, a 1 października 1969 roku rozpoczął pracę w Instytucie Historii Państwa i Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Trzy lata później, 1 października 1973 roku, przeniósł się na stanowisko adiunkta w Instytucie Ekonomii Politycznej UWr.

25 listopada 1974 roku, Jerzemu Chodorowskiemu zatwierdzono stopień doktora habilitowanego z zakresu ekonomii na podstawie jego pracy pt. Niemiecka doktryna gospodarki wielkiego obszaru Grossraumwirtschaft 1800–1945. Na emeryturę przeszedł 1 października 1990 roku, a jego życie zakończyło się na Cmentarzu Osobowickim, gdzie został pochowany, o czym można dowiedzieć się więcej tutaj.

---

Oceń: Jerzy Chodorowski

---