Jan Konopnicki

---

Życiorys

Jan Konopnicki przyszedł na świat 22 września 1905 roku w Krakowie. Był synem nauczyciela Edwarda i Anieli z Dąbrowskich. Swoje pierwsze kroki edukacyjne stawiał w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie, gdzie zdobył solidne podstawy wiedzy. Kontynuował naukę na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie studiował historię oraz pedagogikę. W 1930 roku uzyskał tytuł doktora w dziedzinie historii.

W latach 1928-1929, Konopnicki rozpoczął pracę jako nauczyciel historii w Gimnazjum im. Stanisława Konarskiego w Oświęcimiu. Jego kariery edukacyjnej nie przerwał, kontynuując nauczanie przedmiotów pedagogicznych w seminariach nauczycielskich w Zaleszczykach od 1930 do 1932 roku, oraz w Stanisławowie w latach 1932-1934. Po tych doświadczeniach, jego kolejna rola miała miejsce jako podinspektor szkolny w Gródku Jagiellońskim, gdzie pozostawał aż do wybuchu II wojny światowej.

Po rozpoczęciu konfliktu zbrojnego, Konopnicki uciekł przez Węgry do Francji. Tam wstąpił do II Dywizji i Szkoły Podchorążych Armii Polskiej w Coëtquidan. W czerwcu 1940 roku, w wyniku ewakuacji, wraz z oddziałami wojskowymi dotarł na Wyspy Brytyjskie, gdzie służył w polskim wojsku, które zostało umiejscowione na terenie Szkocji, zwłaszcza w 2 Batalionie I Brygady Strzelców.

W latach 1942-1946, Konopnicki zainicjował Polskie Studium Pedagogiczne w Edynburgu, co stanowiło ważny krok w jego karierze akademickiej. Po powrocie do kraju w 1946 roku, rozpoczął działalność jako wykładowca pedagogiki we Wrocławiu, najpierw w Studium Wychowania Fizycznego, a potem w Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w latach 1953-1956. W tym czasie sprawował także funkcję prodziekana ds. wychowawczych oraz kierownika Katedry Teorii i Metodyki Wychowania Fizycznego. W 1956 roku uzyskał stopień docenta, a trzy lata później został profesorem nadzwyczajnym.

W latach 1956-1962 pełnił funkcję rektora WSWF, a następnie związał się z Instytutem Pedagogiki Uniwersytetu Wrocławskiego. Później, w Krakowie, stanął na czele Katedry Pedagogiki Eksperymentalnej w Wyższej Szkole Pedagogicznej. W 1973 został profesorem zwyczajnym. Był autorem wielu badań dotyczących społecznych uwarunkowań sukcesów oraz niepowodzeń szkolnych, a także obserwacji dotyczących społecznego niedostosowania młodzieży. Jego prace położyły podwaliny pod krakowską szkołę resocjalizacji.

Jan Konopnicki był mężem Walerię (1906–1994) oraz ojcem dwóch córek: Marii i Wiesławy. Zmarł 28 listopada 1980 roku w Krakowie, a jego ostatni odpoczynek znajduje się na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera Tdelta-płd-po lewej Majorów).

Ważniejsze prace

Jan Konopnicki był wybitnym pedagogiem i autorem prac, które znacząco wpłynęły na rozwój metod nauczania i zrozumienie problemów edukacyjnych. Jego badania i publikacje inspirowały wiele pokoleń nauczycieli oraz badaczy w dziedzinie edukacji.

• O metodach nauczania (1948),
• Problem opóźnienia w nauce szkolnej (1961),
• Powodzenia i niepowodzenia szkolne (1966),
• Niedostosowanie społeczne (1971).

---

Oceń: Jan Konopnicki

---