Klaudiusz Perendyk

Duchowieństwo i religia

Klaudiusz Maria Paweł Perendyk, znany w swoim środowisku jako Klaudiusz Perendyk, to postać, która wywarła znaczący wpływ na życie religijne w Polsce oraz Niemczech. Urodzony 13 kwietnia 1945 roku w Krakowie, od najmłodszych lat wykazywał zainteresowanie duchowością i teologią.

W ciągu swojego życia związał się z różnorodnymi wspólnotami chrześcijańskimi, co świadczy o jego szerokich horyzontach i otwartości na różne tradycje religijne. Był biskupem starokatolickim i aktywnie działał zarówno w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, jak i w Republiki Federalnej Niemiec. Jego działalność miała na celu nie tylko propagowanie nauk chrześcijańskich, ale także budowanie międzykulturowych i międzywyznaniowych relacji.

Jego życie zakończyło się tragicznie 20 marca 1994 roku w Hamburgu, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiego starokatolicyzmu.

Życiorys

Klaudiusz Perendyk był ważną postacią w Polskim Kościoła Starokatolickiego, której życie pełne było wydarzeń i przełomowych momentów. 4 czerwca 1963 roku przyjął święcenia diakonatu z rąk biskupa Ignacego Wysoczańskiego w kaplicy w Kosewie.

Już dwa miesiące później, 29 sierpnia 1963 roku, zainaugurował swoją działalność duszpasterską, przyjmując święcenia prezbiteratu od tego samego biskupa. Na początku swojego kapłaństwa zorganizował parafię starokatolicką w Krakowie, która działała w jego prywatnym mieszkaniu. Właściwie przez cały ten czas był obserwowany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa.

W 1965 roku krótko zajmował posadę proboszcza w parafii starokatolickiej w Wierzbicy, co jednak nie było długotrwałe. Wyjątkowym momentem w jego karierze miało być przyjęcie sakry biskupiej 25 grudnia tego samego roku, ponownie z rąk Ignacego Wysoczańskiego. Jednakże konflikt z innymi biskupami sprawił, że Perendyk postanowił się odłączyć od ich struktury.

1 sierpnia 1967 roku w Żytawie przyjął daremne święcenia prezbiteratu sub conditione z rąk biskupa mariawickiego Helmuta Norberta Maasa, a następnie przez kilka lat pozostawał pod jego duchową jurysdykcją. W 1969 roku zdobył tytuł magistra teologii na The Ministerial Training College, a dwa lata później otrzymał tytuł doktora teologii od The National Ecclesiastical University. W 1974 roku wyjechał do Republiki Federalnej Niemiec.

W 1977 roku Perendyk zorganizował struktury Polskiego Kościoła Starokatolickiego na Obczyźnie. Ta wspólnota, licząca kilkaset wiernych, miała kilku kapłanów i odwoływała się doktrynalnie do mariawityzmu. Utrzymywała także dialog z Kościołem Starokatolickim Mariawitów, pozostając pod jurysdykcją abpa Roberta R.J.M. Zaborowskiego – biskupa mariawickiego z Ameryki. W tym czasie Klaudiusz Perendyk wstąpił do Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów przyjmując imiona zakonne Maria Paweł.

Okres rozkwitu Polskiego Kościoła Starokatolickiego na Obczyźnie przypadał na czas stanu wojennego w Polsce, kiedy wielu uchodźców politycznych korzystało z jego duszpasterskiej pomocy. Niestety, w 1984 roku Kościół ten nie wytrzymał próby czasu, stracił autokefalię i wszedł w skład Apostolskiego Katolickiego Asyryjskiego Kościoła Wschodu.

W 1986 roku Klaudiusz Perendyk przeszedł na prawosławie, stając się duchownym Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, którym opiekował się aż do swojej przedwczesnej śmierci. Po ujawnieniu skandalu obyczajowego związanym z jego osobą, popełnił samobójstwo, wieszając się na klamce drzwi swojego mieszkania. W jego pogrzebie uczestniczyli duchowni Polskiego Kościoła Starokatolickiego.

Przypisy

  1. Urząd Stanu Cywilnego w HamburgU.S.C., Akt zgonu (nr 00951/1994), 10.11.1994 r.
  2. Polska Parafia Katolicka w HamburgP.P.K., Komunikat parafialny nr (nieczytelny zapis) / 1986, 1986 r.
  3. Reinhard Thöle. Orthodoxe Kirchen in Deutschland. Getynga 1997 r.
  4. Robert R.J.M. Zaborowski, Dokument jurysdykcji wydany przez abpa Roberta R.J.M. Zaborowskiego w języku polskim, 10.05.1977 r.
  5. Archiwum Kurii Kościoła Starokatolickiego w RzeczypospolitejA.K.K.S.R., Odpis skrócony aktu urodzenia, 01.08.1977 r.
  6. The National EcclesiasticalT.N.E. University, Dyplom nadania tytułu doktora teologii, 05.07.1971 r.
  7. The Ministerial TrainingT.M.T. College, Dyplom nadania tytułu magistra teologii przez The Ministerial Training College, 31.03.1969 r.
  8. Helmut NorbertH.N. Maas, Dokument poświadczenia jurysdykcji bp Helmuta N. Maasa, 14.10.1967 r.
  9. Helmut NorbertH.N. Maas, Dokument święceń kapłańskich (sub conditione), 01.08.1967 r.
  10. Ignacy JanI.J. Wysoczański, Testimonium Consecratus – Akt konsekracji na biskupa, 25.12.1965 r.
  11. Ignacy JanI.J. Wysoczański, Nominacja na proboszcza parafii w Krakowie, 29.08.1963 r.
  12. Ignacy JanI.J. Wysoczański, Świadectwo święceń diakonatu (L. dz. 78 / 63), 04.06.1963 r.
  13. Archiwum Kurii Kościoła Starokatolickiego w RzeczypospolitejA.K.K.S.R., Fotokopie uroczystości pogrzebowych ks. bp. dr Klaudiusza Perendyka, 1994 r.

Oceń: Klaudiusz Perendyk

★★★★★
Średnia ocena:4.91 Liczba ocen:5